‘Dank je wel, lieve Moemf,’ zei Sneeuwuil geroerd. Ze knipperde opvallend vaak met haar ogen. Ze had nog nooit een bloem gekregen, en al zeker niet van een Moemf. Van nu af aan waren sneeuwklokjes voor altijd haar lievelingsbloemen, dat wist ze zeker. En Moemf haar aller-, allerbeste vriend. Als Moemf na zijn winterslaap wakker wordt, staat er iemand op hem te wachten. Het is Sneeuwuil, zijn jonge, nieuwe vriend. Sneeuwuil kan niet wachten om haar eerste lente te ontdekken met Moemf. Dat die nogal brommelig is, kan haar weinig schelen: ze zijn vrienden en dat is het belangrijkst. Maar is het eigenlijk al wel lente? Er ligt nog flink wat sneeuw. Daar weet de onstuimig vrolijke Sneeuwuil wel raad mee… Samen gaan Moemf en Sneeuwuil op zoek naar de lente in deze heerlijke voorleesverhalen.