Modernizm tendencyjny. Tak to nazwałem, chociaż nie wierzę w to. Można rzec klasyka gatunku w wydaniu erotycznoraczkującym. Wymiana frazesów i cytatów współczesnych filozofów i tyrady o utopii człowieczeństwa, o myślicielach społecznych XX wieku, po czym dosłownie parę zdań jest poświęconych na wydarzenie tragiczne, podłe, obrzydliwe, niemoralne i nawet dzisiaj uważane dzisiaj za karalne... tylko po to, żeby zaraz wrócić do lamentu i poszukiwania człowieka w zwierzęciu. To co autor zrobił z główną bohaterką jest gorsze niż potraktowanie Marty przez E.O. Świetne studium nie tyle epoki, co jej przedstawicieli (Żeromski). Dzisiaj opowieść byłaby wywiniętą na drugą stronę - rozdmuchane byłyby sceny ujęte w książce zdawkowo, a pominięta byłaby cała myśl, którą autor zawarł między wierszami (w zasadzie to między całymi rozdziałami). To długa książka i naprawdę mało tu przedstawionej jest samej akcji (w żaden sposób nie jest datowana historia). Ciekawy jestem adaptacji z 1975...