Doku-Gangsta-Harlekin. Dla fanów gatunku. Ekstremalnie zadufana w sobie, przekonana o swojej wyższości, wierząca w predestynację, z wyraźnym rysem narcystycznym i syndromem sztokholmskim kochanka bandyty korzystająca niegdyś bez skrupułów z jego pieniędzy i wpływów przez 14 h opowiada historie ich niezdrowej miłości, podejmując próby manipulacji czytelnikiem i faktami, w niespójny, a niekiedy dziecinnie naiwny sposób stara się wytłumaczyć swoje działania i wybielić swoją postać. W tle brutalna walka karteli miedzy sobą, państwem, wojskiem i politykami.

kto kochał tylko dobrych niech pierwszy rzuci kamień. jak się łapie za tytuł: kochając Pabla, autorstwa kobiety, która go kochała, to nie po to, zeby dostać relację Pana Wołoszańskiego. Książka na temat. polecam.

Bardzo kobieca, emocjonalna, przegięta historia dobrze opisująca przestępcze realia życia w Kolumbii. Szokuje przerażający materializm autorki, przylukrowany zapewnieniami o braku zainteresowania kasą. W rzeczywistosci liczy się dla niej tylko ona. Podobnie jak dla wszystkich pozostałych uczestników tego dramatu.

Beznadziejna książka szkoda czasu na wysłuchanie a co do autorki to zadufana w sobie Pani dla której liczyły się kreacje Valentino a potem próba usprawiedliwiania się po czasie niewiedza co jest po prostu żałosne i angażując się w romans w pierwszej kolejności liczyły się dla niej pieniądze i sława Escobara a nie tysiące jego ofiar

Ile razy autor może w jednej książce wygładzać peany na swój temat? W tym przypadku z co drugiego zdania dowiadujemy się jaka autorka nie była piękna, mądra, a wszyscy kolumbijscy dygnitarze jedli jej z rąk. Poddałam się po 7 h słuchania. Nie polecam.

Ciekawa, bardzo kobieca.Opisuje zawiłe relacje damsko - męskie ...co ciekawsze na faktach . Polecam.

Super książka. Polecam

Ciekawa książka, miejscami zbyt długie opisy ale sama historia niesamowita.

Dobrze napisana i dzięki lektorce świetnie się słucha. Autorka nakreśliła w książce swój niezbyt pozytywny obraz manipulantki, nimfomanki i narcystycznie zaopatrzonej w siebie zepsutej panienki (choć z uwagi na jej wiek należałoby raczej napisać paniusi). Z drugiej strony spadła na cztery łapy i umiała zawsze i we wszystkim znaleźć szansę dla siebie i wykorzystać swoje 5 minut. Książka o niewątpliwych walorach socjologicznych.

ciekawa pozycja, a Paulina Holz uczyniła ją fascynującą!