สุดปลายอุโมงค์ศิลา แสงเลื่อมพรายหลากรุ้งพวยพุ่ง มุกลินรู้ว่า จุดหมายปลายทางอยู่ตรงนั้น โดยสมองไม่รับรู้ว่าเป็นอะไร หากแค่ "รับรู้" ความรู้นั้นยังก่อความเย็นยะเยือกทั้งตัว เงาพรายพร่างของสารรุ้ง ละม้ายแสงเพชรล้อแสงสว่าง มาจาก "อะไรอย่างหนึ่ง" เป็นลำคล้ายเชือก กองขดซ้อน และที่ต้องแหนงคอตั้งบ่าดู… . . เศียรเงื้อม ชะโงกง้ำ แผ่ขยาย เนตรแดงคล้าย สุริยัน สาดส่อง หงอนแผ่ พรายกลีบ เรืองรอง เคราขาว ดุจละออง ฝ้ายปลิว มุกลินชะงักงัน ร่างแข็งดุจศิลา และแล้วต่อตาเธอ "ร่าง" นั้นคล้ายเงา "รวมลง"เป็นบุรุษงามยิ่งในพัสตราภรณ์ขาว ผ้าพันรอบพระเศียรแดงจัดเฉิดฉันท์ เสียงคุณลดากระซิบ… "พญาวาสุกินาคราช"

© 2020 Storyside (หนังสือเสียง ): 9789179318604

วันที่วางจำหน่าย

หนังสือเสียง : 6 พฤศจิกายน 2563