Kitap vasat, seslendirme müthiş..

Daha önce hiç bir kitabı yarım bırakmamıştım bu kitaba gelinceye kadar (..) Son dönemde bazı çevrelerce de sürekli manipülasyon malzemesi yapılan Diyarbakır, Diyarbakır’a gitmek keza bu kitapta bol bol manipüle edilmiş. Devrimci olmak Ülke içinde onlarca insanında zarar gördüğü binalar havaya uçurmak veya yakmaktan ibaret değildir. Türkiye Cumhuriyetinde sorunların legal yollarla çözülebildiği tek yer bizzat Atatürk’ün kurduğu Ankara’daki Gazi meclistir. Terörize faaliyetler içerisinde bulunmak ile sosyalist ideoloji tarafında olmak aynı şeyler olmadığı gibi sadece Kürt etnik kökeni üzerinden günümüzde de abuk subuk bir yere gelen ve sol görüş tekeli oluşturmak ne umutsuz bir yanılsamadır.Yazarın dilinden ve adeta şiddet içeren eylemleri sempatik, eylemcilerini kararlı ve aklıbaşında gösterme çabalarından çok rahatsız oldum, devam edemedim. Seslendirme ne kadar iyi ise içerik o kadar kötü idi. Benim için kötü bir tecrübe olmaktan öteye geçemedi..

Cok kendimi verip dinleyemedim daha sonra tekrar dinleyecegim

Türk yazınında inci değerinde eserlerden. Seslendirmen teatral, biçimsel olarak fevkalade olan sesi kitabın özünün ve ruhunun önüne geçiyor.

80 sonrası odağında, aslında ülkenin yakın tarihini, köklerinde yer alan sorunlara ara ara dem vurarak anlatıyor. Uzundur ertelediğim bir kitaptı, keşke daha önce okusaymışım.. yalnız seslendiren müthiş! İstanbulun trafiğinde kimi zaman kahkahalar attım, kimi zaman içimi ezen kötü bir ağırlık hissi yaşadım. Fuck off laaağn naraları şahaneydi:) Kısaca okuyun okutun, Murat Uyurkulak iyidir

Şahane bir kitap ama kapkara...dil mahareti eşsiz...

Bu anlaşılmama çabasını çok zorlama buldum. Kurgunun bu kadar karmaşık yapılmasını çok zorlama buldum. Bu gibi okumayı/dinlemeyi zorlaştıran ve yapmacık gelen unsurları bir kenara bırakacak olursam; kitap kokuyor. Midem ağzımda dinledim kitabı. Ölçüsüz bir “doğallık”, bol alkol ve seks. “Yeraltı edebiyatı” denilen şeyin en kötü örneklerinden birisi bu kitap. Terörist-gerilla muhabbetine değinmeye dahi lüzum yok. 90’ların sonu 2000’lerin başında “geçer akçe” yaklaşımlar. Sonrası günümüz işte. Kısacası vakit kaybı.

Bütün tuşlara aynı anda basmış. Hikayede herşey var ama hiç bişey anlatmıyor. Seslendiren de bir o kadar tek düze okumuş.

Çok sert… Tıpkı hakikat gibi…

Bayıldım! Yine bir Nermin Yıldırım kitabı ve yine yanıltmayan müthiş yazın…