Bir ilk roman olmasindan kaynakli nasil bir kitap olsun sorusunun saglikli bir sekilde cevaplanamadigini dusundugum bir eser olmus. Donem romani mi olayim, kadin hikayesi mi, otobiyografi mi olayim yoksa hepsi mi arasinda gidip gelen bir eser. Yazarin kitabin baslarinda kafasinin cok daginik oldugunu buna karsin sonlara dogru kurguya hakimiyet kazanip detaylardan arinarak ilerledigini soyleyebiliriz. Karakterlerin marjinallik acisindan birbirine cok benzedigini ve bu yonuyle hemhal olmada zorluk cikardigini da belirtmekte fayda goruyorum. Bazi kisimlarda, ozellikle depremle ilgili noktalarda, editoryal destege neredeyse hic basvurulmadigi ve konunun hem teknik detaydan uzak hem de cok sig islendigi kanaatindeyim. Fakat tum bunlara ragmen, diger kitaplarinda yazarliginin neye nasil evrildigini daha iyi anlayabilmek adina bu eserini okumaktan pismanlik duymadim. Seslendirmenin bu pisman olmayistaki katkisini da ayrica belirtmek isterim.

Kitabı dinlediğinizde, aslında 3 jenerasyonun uzun yıllara yayılan hayat hikayelerini, psikolojik çözümlemeleri ve harika çizilmiş portreleriyle bulacak; bir yandan da kitap içinde altısı yazılmış biri de kurgulanmış başka kitaplar olduğunu farkedeceksiniz. Yazarın; yakın tarihin izlerinden, ihtilallerden, dünyayı değiştiren olaylardan bahsederken bunları umursamazlık seviyesinde uzaktan izleyen karakterlerin penceresinden verişini farkedecek, ilgili olaylardan hatırlamaya yaşınızın yettiklerini, zamanında sizin de karakterler kadar umursamadan televizyondan izlediğinizi hatırlayacaksınız.Yazarın daha önce dinlediğim kitaplarına göre, başta biraz daha yavan olduğunu düşündüğüm bu kitabı, sonlarına doğru nasıl bitmesini istemeden dinlediğime şaşırdım. Tavsiyem, ilk 2 saatte kitaptan vazgeçmemeniz olur.Bir de, başkasının kitaplarını parasıyla satın alarak kendisi yazmış gibi pazarlayan düzenbaz karakterin adının baş harflerinin, yazarın kendi adıyla aynı şekilde N.Y. olması manidar :)

Dokunmadan’i dinledikten sonra Nermin Yildirim’in kalemini cok sevip bu romana basladim. Sanirim Nermin Yildirim’in her yazdigini ve Deniz Hanim’in da her seslendirdigini dinleyecegim...cok guzeldi

Çok hikaye lüzumsuz ayrıntı. O kesekağıdından o kadar bahsetmiş ama hiçbir yere de bağlamamış mesela. Bütün romanları dinledim. Elif Şafak ın ağır etkisi altında. Bildiğim her şeyi bu romana sığdırayım kaygısıyla eteğindeki tüm taşları dökmüş. Kötü demiyorum ama abartmayın mükemmel falan değil.

Yazmak istediğim her şeyin zaten Nermin Yıldırım tarafından yazıldığını öğrenmeme vesile olmuş kitaptır. Şahaneydi💜

İlk roman acemiliği hissediliyor dili her ne kadar akıcı olsa da kurgusu oldukça saçma geldi bana

Üzücü bir hikaye, pişmanlık öyküsü, ne şahit olmak, ne yaşamak istenen tecrübeler, ruh karartıcı deprem tarihleri, kayıp olan sevgili yada arkadaş, tanıdık veya acıklı mürşide tiplemesi velhasıl terk edilmiş bir kız çocuğu olduğu halde empatiden uzak bir Süreyya hikayesi pek keyifli değildi ancak Nermin yıldırımın dilini sevdiğim için, okumadığım tek kitabı kalmasın diye Deniz Yücemin sesi desteklemesi ile bitirdim.

Genel olarak güzel ama uzattıkça uzatmış olayı sanki yazmalara doyamamış.Bir de durum hangi karakter tarafından anlatiliyor karışıyor. Ancak bir kaç cumle sonra anlıyorsunuz durumu. Seslendirme çok başarılı.

Yazar süreyyayı o kadar karamsar bencil kendini düşünen biri yapmışki!bu sonu haketti dedirtiyor.ben resmen sinir oldum.oh olsun demek geldi içimden 😄

Ilk kez bir Romanı sevmedim..