Mam mieszane uczucia. Po innych pozycjach Joanny Jax spodziewałam się czegoś super. W tą książkę zupełnie nie mogłam się wgryźć. Dodatkowo lektorka irytująca.

Robiłam 2 podejścia bo lubię książki Pani Jax ale nie dałam rady. Nudna i przewidywalna chociaż osadzona w moim ulubionym okresie historycznym. I jeszcze jedna myśl - nie zawsze podczas czytania trzeba intonować wszystkie znaki interpunkcyjne. Warto snuć opowieść głosem zamiast przesadnie zaznaczać pisane kropki. Sposób czytania mnie drażnił i nie zatrzymał na dłużej niż 2h.

Autorkę lubię, ale książkę "położyła" lektorka siląca się na oryginalność. Jej nadekspresja wywołała jedynie efekt sztuczności i infantylizacji. Nie dało się słuchać. Myślę, że po prostu sama przeczytam tę pozycję bez "wspomagania"

Świetna książka o historii naszej ojczyzny. O ludzkich tragediach, radościach, namiętnościach i dylematach. Lektura obowiązkowa. Dla Lektorki brawa. Dziękuję

Prośba do autorki , koniecznie powinien być ciąg dalszy ....Pięknie się słuchało , tylko urwane w najciekawszym momencie .

Jedyna seria pani Jax, której nie dokończę, nie potrafię wyjaśnić dlaczego mnie kompletnie nie zaciekawiła

Trochę nudna, trochę ckliwa, trochę rozwlekła ale wplecione niezwykle ciekawe fakty z naszej historii rekompensują resztę. Zresztą nieźle się tego słucha. A lektorka, jak tylko osłuchałam się z jej głosem, naprawdę dobrze czyta.

Uwielbiam powieści Joanny Jax, ale ta jest po prostu... nudna. Bardzo mi się dłużyła, sporo czasu zajęło wysłuchanie całości, bo nie miałam ochoty wracać do tej książki. No i trzeba otwarcie przyznać, że nikt tak nie czyta książek Joanny Jax jak Elżbieta Kijowska, więc to również miało znaczenie. A chyba najbardziej rozśmieszyło mnie to, że kobieta z okładki widnieje również na okładce książki „Krzyk Maorysów” Sarah Lark.

Super książka polecam😀😉

Git i Baśka git 🤗