Bardzo ciekawa i dająca do myślenia książka. Uważam, że powinien ją przeczytać każdy nauczyciel. Mówię to jako praktykujący nauczyciel. To na prawdę wręcz przeraża, że dyrektorzy szkół coraz rzadziej stają w obronie nauczycieli. Ja osobiście tego nie doświadczyłem, ale szkoła, w której uczę, różni się znacznie od szkół masowych. Bardzo denerwująca jest postawa rządu i MEN-u. No cóż, znacznie łatwiej jest zwalczać ideologię LGBTi dzięki temu budować swój elektorat, niż pochylać się nad faktycznymi problemami,jak np. postępujące deprecjonowanie nauczycieli, podważanie ich autorytetu i jak Pan Adam wielokrotnie pisał na kartach swojej książki, coraz większej władzy rodziców w szkole. Na koniec małe sprostowanie: W kampanii wyborczej na prezydenta RP w 2020 r. niezależny kandydat prof. KUL-u Mirosław Piotrowski mówił o potrzebie zmian w szkolnictwie i konieczności dofinansowania oświaty.

Książka porusza bardzo ważne tematy, ale słuchało się jej jak sprawozdania z rady pedagogicznej. Czy autor ma jakiś poważny uraz do feminatywów? "Matką chłopca była wychowawca świetlicy", "Dyrektor wezwała psycholog i kurator", "wychowawca zorganizowała mu zajęcia", trochę mnie od tego zęby bolały. Albo zdania typu "wchodząc do sali oszałamiał mnie wystrój wnętrza" - może trzeba było oddać książkę przez drukiem jakiejś dobrej korektor i redaktor, to by czytelnik dała więcej gwiazdek ;] Narrator opisuje trudne sprawy, a jednocześnie mądrzy się nieprzytomnie (mając relatywnie niewiele doświadczenia zawodowego), rodzice wg niego to najgorsze zło i ponoszą winę za wszystko, a na końcu "skromnie" wstawia listę pochwał dla siebie. Treść dosyć ciekawa, ale można było to napisać lepiej.

Jestem zszokowana. Niedojrzałość pewnej części rodziców jest przerażająca. Sami nie znają granic i tak kształtują swoje dzieci. Praca w szkole to przysłowiowa "orka na ugorze".