Dit boek raakt je tot diep in je ziel.

De strafkampen in Rusland, onder leiding van Stalin, waar mensen tot meerdere jaren na de oorlog geplaatst werden moesten niet onder doen voor de wreedheid onder Hitler.Wat een gruwel moesten die mensen doorstaan, daarbovenop de extreme koude. Veel bewondering voor Cilka, een doorzetter en steun voor anderen in de bittere omstandigheden, maar helaas knaagt ook het schuldgevoel steeds, onterecht natuurlijk.Men kan zich onmogelijk in de schoenen van die mensen plaatsen, ook wat betreft de gruwelkansen om te overleven. De tijdsprongen van Concentratiekamp Auschwitz naar het strafkamp Vorkoeta was in het begin even verwarrend maar het wende snel.Tijdens het lezen van dit boek moest ik soms denken aan onze huidige situatie, de maatregelen voor de Corona, Niet leuk en vaak frustrerend, en ook de angst om “het” te krijgen, maar wat is dit in vergelijk met wat die mensen toen meemaakten ?

❤❤

Wat een tijd . Moedige mensen die dat overleefd hebben . Was voor mij een openbaring van hoe goed wij het hebben .En ik vond het ook mooi dat er een roman in verweven zat .

Sterke vrouw