App Store

Google Play

Details page - Device banner - 894x1036

Entrez dans un monde infini d'histoires

Écouter et lire

Henryk Sienkiewicz

„Niesamowite. Słuchając tej interpretacji, człowiek ma nieodparte wrażenie, iż Sienkiewicz napisał tą powieść po to, by mogła być przeczytana przez Pana Globisza… '

Krzysztof Globisz

Aleksandria

Trylogia

Ogniem i mieczem cz. 1

„ Niesamowite. Słuchając tej interpretacji, człowiek ma nieodparte wrażenie, iż Sienkiewicz napisał tą powieść po to, by mogła być przeczytana przez Pana Globisza… '

Ogniem i mieczem cz. 2

Dzięki tej interpretacji na nowo odkrywam język bohaterów 'Potopu' i z dziką satysfakcją cytuję go we współczesnej codzienności. Doskonała dykcja aktora powoduje, że i w codziennych rozmowach mam wyjątkową ochotę nie śpieszyć się, nie mówić skrótami, rezygnować z 'medialnego' kodu, który bynajmniej nie ma nic wspólnego z pielęgnowaniem polszczyzny, z kulturą języka. Jestem przekonana, że ta interpretacja powieści uczyni wiele dobrego dla zachwaszczonego polskiego języka. Być może uświadomi także młodym, którzy zechcą w ten sposób przeczytać 'Potop', że warto wrócić do źródeł języka, dbać o jego czystość.

Marta Fox, Poetka, pisarka, autorka wielu książek dla młodzieży.

Marek Walczak

Potop cz. 1

Potop cz. 2

Feeria namiętności z obu biegunów uczuciowego uniwersum: brutalnie torturowany przez pałającego żądzą zemsty Nowowiejskiego Azja i Wołodyjowski, ze wzruszeniem, w modlitewnym skupieniu żegnający się z ukochaną przed wielką bitwą. Esencja miłości w Ketlingu i jurna zawadiackość Basi. Dramaty uczuć w tej części Trylogii Sienkiewicza obserwujemy na pierwszym planie. Wydarzenia historyczne dopiero na drugim.
Siedemnastowieczne tło nie przeszkadza przy tym wcale w żywym odbiorze fabuły. Ściany mierzone łokciami, krew na wąsach okrzepła i zbójcy skryci w głębokich pieczarach nie zakłócają naszego współczesnego obcowania z książką. Powieść porywa i ze swym nurtem niesie daleko…dziś jednak nie pod Kamieniec, czy pod Chocim, ale w rejony nabrzmiałe emocjami, na tereny, gdzie słowa wiele znaczą, a honor jest wartością, wcale nie abstrakcyjną.

Gdybym miała na kogoś z kart powieści szczególnie zwrócić uwagę, byłaby to Basia, o której Stanisław Tarnowski lat temu sto z okładem pisał w „Przeglądzie Polskim': „Krzysia podobałaby się nam bardzo, Basia wcale. Nie lubimy panien - kozaków, hajdamaków, źle wychowanych, a przez jakąś dla nich zapewne zrozumiałą kokieterią przesadzających umyślnie złe wychowanie i udających jeszcze gorsze, choć to, które mają, jest już doprawdy dosyć złe'.

Zawsze przypominając sobie te słowa o bohaterce dzielnej i szczerej w swych reakcjach, która jawnie promowała sylwetkę kobiety niezależnej, a jednocześnie wrażliwej i kochającej, mam ochotę zawołać: A właśnie, że lubimy! Ot, co!

Karolina Dering, „Migotania, Przejaśnienia'

Zdzisław Wardejn

Pan Wołodyjowski