Wat een geweldig boek. Bijna niet te geloven dat dit het debuut is van deze schrijver. Hij strooit met mooie zinnen alsof het niets is. Op het moment dat je denk dat je door hebt hoe het verhaal in elkaar zit gaat het weer een andere kant op. Ik ja niet wachten op het volgende boek van Gijs Wilbrink.

Adembenemend, meeslepend, magisch, mooi.

Aardig boek , maar door een van de vertellers overdreven theatraal voorgelezen en onnodig blijvend triest van toon zonder een greintje humor. Dat doet veel af aan dit toch al deprimerende verhaal.

Prachtig boek! Een moderne streekroman, ik had gewild dat Gijs Wilbrink alles had voorgelezen met zijn stem en accent is het nog mooier! Echt niet normaal mooi!

Ongelooflijk boek,ik ben blind,heb het dus geluisterd. Het is zeer beeldend geschreven. Vooral de voorlezer Inge ypenburg is adembenemend goed.als zij voorleest zit je op het puntje van je stoel. Ik ga het verhaal zeer binnenkort nog eens luisteren.

Boek is te mooi om te stoppen met luisteren, maar ik haak tóch af. Zó theatraal en dramatisch voorgelezen door een van de vertellers dat het heel erg afleidt en maakt dat ik er echt niet naar kan luisteren. Ze doet net of elke zin een dramatische poëzie regel is. Ik ga hem op papier lezen.

Een prachtige roman. Soms moeilijk om de verschillende ik-figuren uit elkaar te houden. Als luisterboek goed opgelost door 3 personen het verhaal te laten vertellen. Tot spannend einde!

Fantastisch, dit boek. Het verhaal en de sfeer zijn subliem neergezet. Tijdsbeeld volkomen herkenbaar (de cheezer, wie kent hem niet als je de jaren 90 hebt meegemaakt?! ;)) evenals studeren in de grote stad als Achterhoekse. De sfeer doet me denken aan Joe Speedboat van Tommy Wieringa. De omgeving komt je zo bekend voor, maar je kunt het toch niet pakken. Het voelt zowel waarachtig en als fantasievol. Absolute aanrader!

Fantastisch verteld, vermoeiend, maar te intrigerend om te stoppen

“Soms sneeuwt het, soms schroeit de zon je huid kapot. De rest doen de mensen zelf.” Een triomf. Ik vraag me af waar deze schrijver al die jaren is geweest. En waar hij gaat zijn (vertel me alsjeblieft dat een tweede boek onderweg is). Wilbrink beschrijft zijn arena’s zo meedogenloos sterk dat het een nieuw soort empathie en walging oproept voor een wereld waar je naar terug wil keren als naar een nest en van weg wil rennen als van een crime scène. Liefdevol, angstaanjagend, poëtisch en grof gebekt. Personages die zichzelf bedoeld en onbedoeld bloot leggen. Ik kon er niet genoeg van krijgen. Dit is de rede dat Nederlandse literatuur de moeite waard is. Chapeau. 🏍🐖🐀