Historia opowiedziana w koszmarnie irytujący sposób!!! Konwencja autorki kompletnie nie do przyjęcia - czytelnik czuje się traktowany jak idiota, do którego należy zwracać się jedynie dużymi, drukowanymi literami i wielokrotnie powtarzać, bo za pierwszym razem nie zrozumie! 🤨Wielokrotne porównanie z grą Mario Bros jest kompletnie nieadekwatne, wyjęte z czapy i zupełnie bezsensowne (w życiu nie spotkałam się w większym absurdem - by źródło czy zwierciadło zbrodni upatrywać w tej, czy tego rodzaju grze). Widać też dumę autorki z nabycia wiedzy o dojrzewaniu układu nerwowego, czym dzieli się z czytelnikiem w równie urągający jego inteligencji sposób, powtarzając do zmęczenia materiału (trudno określić czytelnika, czy tematu, jednakowoż zmęczenie jest okrutne). Na koniec jeszcze powtórka z przystających jak pięść do nosa analogii do gry MB, aż do postępujących nudności odbiorcy tej męczącej opowieści.Po wysłuchaniu pozostajemy jedynie z jednym pytaniem: Kto u licha dopuścił to do druku!

Nie dla lektorki

Najgorsza kszołszka

Opowiadanie i lektorka to bardzo nieudany duet, nie byłam w stanie słuchać

Irytująca forma narracji, przy jednym opowiadaniu do wytrzymania natomiast kolejne oparte na tym samym schemacie drażni i zniechęcą

👍

Ogromny plus za lektorkę. Pani Koroniewska poradziła sobie z lekturą w brawurowy sposób. Co do książki,to poprawna i zgrabnie napisana. Historia znana,więc zaskoczenia nie było.

Dobre rozwinięcie, środek u zakończenie... Autorka dobrze wygrała u dobrze zostało opowiedziane. Gratuluję pomysłu na analogię.

Porównanie zabojstwa/samobójstwa do gry wyszło beznadziejnie.Traktowanie czytelnika jak osobę niezbyt mądrą plus powtarzające się zwroty.

Mimo że opisana tu historia nie była zbyt ciekawa, to autorka dała radę ciekawie ją opisać.