Co za gniot! Jak można to coś porównywać do "Listy Schindlera" i pisać, że to oparta na faktach historia. To już bardziej wiarygodny jest "Stulatek, który wyskoczył przez okno...". Przez takie "dzieła" potem ludzie myślą, że obóz to w sumie takie senatorium. Proponuję też poczytać na temat Stefana Baretzkiego. Można się zdziwić, że to nie był jednak taki spoko naziol. Niestety nawet Pan Kosior (rewelacyjny jak zawsze) nie ratuje tutaj sytuacji. Z dużym smutkiem wystawiam pierwszy raz w swoim życiu ocenę 1*. Nigdy więcej takich wydawnictw.

Jak można zrobić z Aushwitz cztero gwiazdkowy hotel? Autorka musi trochę się poduczyć historii... Jestem oburzona! Ale niesamowicie przeczytana przez Kosiora, tylko przez niego nie przestałam czytać.

Sex za złoto i diamenty w obozowym baraku za którego ścianami mordowani ludzie wydawali swe ostatnie tchnienia. Poruszające? Nie. Odrażająca historia wywołująca torsję na samą myśl, że są tacy ludzie.

Słuchając tej książki czulam się zażenowana... Ilość absurdów na prawdę mną wstrząsnęła i sprawiło że całą książkę czułam niesmak. Tutaj obóz Auschwitz wydaje się prawie że letnimi koloniami. Polacy w trakcie okupacji mający pod dostatkiem kiełbasy, penicyliny i innych dobrodziejstw? Ależ oczywiście! Lale biegający po obozie koncentracyjnym ze złotem, diamentami, kosztownościami? Nie ma problemu! Seks w zakamarkach obozu, tatuowanie węży po godzinach uciekinierom, bo przeciez nikt nikogo nie pilnuje? Jak najbardziej! Trafiłam na tę książkę po tym jak parę dni wcześniej zdarzyło mi się na YT obejrzeć dokument "Uciekinier", gdzie nie żyjący już Kazimierz Piechowski opowiada o realiach obozowych oraz brawurowej ucieczce z piekła. Porównując te dwa światy można tę książkę tylko i wyłącznie nazwać żenadą roku.

Tragedia. Autorka wymyśla bzdury, bo temat chodliwy. Ta książka nie ma nic wspólnego z historią.

Świetna książka! Słuchałem z zapartym tchem. Piękna ludzka historia w strasznych okolicznościach. Dawno powieść tak bardzo mnie nie poruszyła.

Tak źle napisanej książki o tematyce obozowej nigdy nie czytałam . Mamy ogromne zasoby w literaturze polskiej które rzetelnie przedstawiają „piekło” i makabryczne realia obozowe w czasie II wojny światowej, ta książka powinna wylądować w dziale fantasy . Szkoda czasu .

Dobra opowieść. Sprowadza na ziemię i uświadamia ile posiadamy i ile mamy szczęście żyjąc względnie bezpiecznych czasach.

Czułam zimno strach ale przede wszystkim siłę- wolę przetrwania. Bez patosu codzienność. Filip Kosior wiadomo świetny

Czytałam z zapartym tchem. Polecam zwłaszcza młodzieży.