สวัสดีครับ ผม "จูเนียร์ จารุวัฒน์ พิทักษ์กุล" นักศึกษาแลกเปลี่ยนคณะรัฐศาสตร์การทูตมาเรียนที่เกาหลีใต้ จะเป็นยังไงเมื่อโชคชะตานำพาให้ผมเจอสมุดบันทึกของตัวเอง ตัวผมถูกย้อนกลับไปเป็นตัวเองเมื่อชาติที่แล้ว เพื่อแก้ไขในสิ่งที่ผมอยากทำ แต่ไม่ได้ทำ...

คุณเชื่อมั้ยว่าผมเป็นคนไทย ผมเป็นคนไทยจริงๆ นะ ตอนนี้ผมก็กำลังพูดภาษาไทยอยู่ คุณได้ยินใช่มั้ยครับ! แต่ไอ้ชุดนอนสีขาวล้วนที่ผมใส่อยู่ แถมยังดูเกาลี้เกาหลีโบราณแบบสุดๆ กับผมเผ้ายาวเฟื้ออย่างกับผู้หญิงนี่มันอะไรกัน? เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นเพราะไอ้สมุดบันทึกเน่าๆ เก่าๆ ที่เป็นสมบัติของลียองวอน สถาบันการศึกษาซองกยุนกวานเล่มนั้น?

ต้องใช่แน่ๆ ต้องเป็นเพราะมันแน่ๆ ตอนแรกไอ้ผมก็นึกว่าจะได้เจอของดี ได้รู้เคล็ดลับการเรียนว่าทำยังไงถึงได้เกรดเอจากศาสตราจารย์ที่เกาหลีแต่ที่ไหนได้ แม่งเพ้อถึงผู้ชายครับ นอกจากจะไม่มีสาระเรื่องเรียนแล้ว มันยังพาผมมาเจอเหตุการณ์บ้าๆ นี่อีกไม่ได้บ้าอย่างเดียวนะครับ แต่มันโคตรบ้าเลยอ่ะ ก็เล่นพาผมมาอยู่ในยุคโชซอนได้ยังไงว่ะ!!! จูเนียร์ผู้นี้อยากผูกคอตายด้วยผมยาวๆ ของตัวเองเสียจริง

แล้วนั่นเสียงใครเรียกน่ะ เวร เวรแล้วไง ลียองวอนอะไร ใช่เหรอ คือผมเหรออย่าบอกนะว่าผมคือได้ลียองวอนอะไรนั่นนะ? ผมไม่อยากเป็นมัน ผมไม่อยากพร่ำเพ้อถึงผู้ชายในสมุดบันทึกแบบมันนะ!!!