Drijvend paviljoen

Op een mooie dag in de lente landt de Russische professor Vladimir O. per Topulev op Schiphol. Zijn opdracht is te onderzoeken waar de Nederlandse samenleving haar duurzame bloei en voorspoed aan te danken heeft, zodat de jonge Russische Republieken er iets van kunnen leren. Gewapend met een opschrijfboekje, een onderzoekende geest en een eindeloos geduld om schijnbaar alledaagse dingen te ontrafelen, beleeft Vladimir O. in Nederland naar hij zegt 'ze ghappiest time of my life.' Of het onze eeuwenoude koopmansgeest is, het gelijkheidsprincipe of de inkomensverdeling, onderwijs, milieu of immigratie, het Ghaagse ghopje of de kroket - als het om Nederland en haar inwoners gaat, is Vladmirs bewondering groot en zijn nieuwsgierigheid onverzadigbaar. 'Alles interesseert mij, niets is onbelangrijk!' Hij bezoekt het Vinarama en Lievensland, en laat zich de werking van de Fortuna uitleggen. De spreekwoordelijke Hollandse zuinigheid heeft volgens hem vooral te maken met tijd, of liever, met het gebrek daaraan. De Rus vindt de 'gevoelstijd' uit, veroorzaakt een politieke rel en gaat terug naar Moskou als een rijk man. (Satire).

© 2010 Auteursdomein, Uitgeverij (Rafbók): 9789086410651

Útgáfudagur

Rafbók: 17 maj 2010