Voeden, verschonen en in de wieg mikken

Annie M.G. Schmidt dankt een belangrijk deel van haar populariteit aan de boeken die ze schreef voor kinderen. Maar hoe dacht deze eigenwijze schrijfster over kinderen? Inderdaad: eigenwijs. Het beroemde ‘en als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil!’ echoot in vrijwel al haar gedichten over kinderen.

Ook in de vele columns die ze over hen schreef is weinig zoetsappigheid te bespeuren, en al helemaal geen volwassen vertedering. Wel: een kritische kijk op ouders die in hun kroost louter wonderkinderen zien, een vrolijke blik op de onafhankelijke logica van de jeugd. Want kind – dat is ze zelf toch ook altijd gebleven.

Inhoud

1. Dan doet het er niet meer toe

2. Hoe is zijn karakter eigenlijk

3. In die eerste maanden

4. Moeilijke kinderen

5. Ze keken te lang naar de sidderaal

6. Egbertje heeft brieven verscheurd

7. Ze heeft het volkomen verknold

8. Gilde der kinderwagenmoeders

9. De val uit het paradijs

10. Verhaaltjes

11. Vrienden

12. Mijn zuster Annebelletje

13. Ziek

14. De wereld

15. Een dagje naar de E55

16. En later

17. In de herfst

18. Achter de kinderwagen

19. Wladimir

20. Ik raak zo in de war

21. Uw kinderen

22. Pas op dat jij het niet bent

23. Doosje

24. Aan een klein meisje

© 2018 Querido (Hljóðbók): 9789021414850

Útgáfudagur

Hljóðbók: 21 maj 2018