Leuk beeld van de zestiger jaren. Raar en totaal overbodig om de dingen niet bij naam te noemen: Keistad (Amersfoort) , het dorp (Soesterberg), Hoofdstad (Amsterdam), Zus......enz. Het verspringen in de tijd roept een spanning op, maar waarom wordt er voortdurend gewisseld van perspectief? Hoewel de hoofdpersoon ,die met de vele vriendinnen wél een naam heeft, Ramona, zegt nooit autobiografisch te schrijven, durf ik te wedden dat er veel autobiografische elementen van MB in dit boek zitten. Abrupt einde, maar misschien het enige mogelijke dat nog een beetje een punt zet. Haar voorlezen ergert soms door de geprononceerde 'n' , m.n. in woorden als spilleNbenen. Daarnaast maakt het wel authentiek.

Een levensbeschrijving van een jeugd en opgroeien met Indonesische ouders en vrienden. Ik kan me er veel van voorstellen. Sinds verwarrend die de vele namen. Jammer dat ze het zelf voorleest. Had het liever gehoord door iemand die meer rust in het boek gebracht. Ze praat erg snel is soms niet bij te houden.

Moest wennen aan de stem van Marion, vaak veel te snel, en heb hem iets langzamer gezet. Mooi relaas over jeugd, pubertijd en de Indische achtergronden.

Ik vind het heel leuk om te lezen , Inhoudelijk en heel beeldend voorgelezen .Leuk verhaal marion vooral herkenbare kost uit een ieders jonge leven .En mooi inkijkje in jou jeugd ❤️

Ik heb zelf ook jaren in het dorp gewoond. Leuk om dit allemaal te horen