Książka teoretycznie powinna być pomocna. Ale na dobrych intencjach się to kończy. Pełno szkodliwych treści, promowania katopropagandy (małżeństwa jednopłciowe to nie prawdziwe małżeństwa, dopiero po orzeczeniu sądu o rozwodzie można mieszkać osobno itp), odradzanie nazywania części ciała po imieniu, bo to "niegrzeczne". Autorka poleca też żeby dzieciom pytającym skąd się biorą dzieci, odpowiadać ze "wychodzą z dziurki na dole brzuszka mamy". I to jest dla dzieci między 4 a 7 rokiem życia. W skrócie-nie warto. Rady prosto od proboszcza.

Z części przykładów można skorzystać, jednak spodziewałam się trafniejszych porównań i większej dozy humoru. Choć może moja ocena skażona jest dorosłością. Dzieci przecież odbierają świat inaczej 🤔

Strach sluchać, nie polecam. Pan Sarna to Jeleń, ateisci powinni mówić dzieciom o niebie, bo to taka pomocna w rozwoju dziecka idea. Jedyny słuszny model rodziny to żona i mąż i dzieci (własne) i choć rodzice się czasem piorą, to dziecko trzeba zapewnić, że to nie z jego powodu (od razu lepiej na sercu). A anatomia jest dla niektorych obrazoburcza, wiec slowo "penis" jest tylko do tajnego użytku. Treści są powielane (albo źle zmontowane?), przeplatane słabymi anegdotami. Nie dotrwałam do końca.

Rewelacja .

Początek mnie zainteresował, lecz w późniejszej części zbyt dużo informacji było powielanych, moim zdaniem powinny być pokazane w jeszcze inny sposób. Parę rzeczy pewnie wykorzystam ale z innymi się nie zgodzę.

Ciekawie opisana problematyką, na pewno pomocna i inspirująca

Super rady jak żyć polecam serdecznie