Książka nietuzinkowa. W formie przypominająca suknię balową XIX-wiecznej damy. Pod dziesiątkami zdobniczych połów wyszukanych metafor zdaje się skrywać zwyczajność niezgrabnych nóżek, egzaltowanej panienki. Falowanie tej przymiotnikowej gęstwiny bywa oszałamiające, a jednak człowiek co rusz to przypomina sobie, że pod burzą przenośni schowane są przecież tylko te chude, koślawe tyki. Żadnego mięśnia sensu wykraczającego poza banał ciała koniecznego do chodzenia. A więc doświadczenie estetycznie stymulujące, ale intelektualnie jałowe.Tak przynajmniej mi się wydaje, bo nie chciało mi się słuchać do końca ;-)

Styl i język jakim to jest napisane to prawdziwe mistrzostwo. Kompletnie natomiast nie wiem o czym była ta książka. Myślę że za jakiś czas przesłucham ponownie skupiając się bardziej na treści niż na pięknie użytego języka. Bardzo przyjemna lektura przed snem. Polecam.

Klasyk klasyków przepięknie napisana