Syndrom drugiego tomu. Tu się nic nie działo... poza jakimiś niepotrzebymi i irytującymi dramami z dupy. Dosłownie można by całe wydarzenia tej książki zmieścić w 3-4 rozdziały następnej i zrobić z tej serii dylogię, a nie trylogię na siłę.

Polecam

Czekam na kolejny tom!!

Historia bardzo się rozwleka, miejscami jest ciut naciągana, chaotyczna; romantyzm stanowczo zszedł na ostatni plan (choć król widocznie zaczyna się interesować "kolegami"). Nie jest to ostatnia część, a zakończenie jest bardzo otwarte.Nie czytała bym, gdybym wiedziała o tym wcześniej.