Czy chwała bohaterów kiedyś się kończy?

Pułkownik Chabert wraca po latach służby podczas wojny napoleońskiej. Pola bitwy to jedyna znana mu rzeczywistość. Jednak wojna kiedyś się kończy, a życie będzie trwało nadal. Wydaje się, że tego pułkownik Chabert nie przewidział, a normalność zaczyna go przerastać. Czy uda mu się przetrwać z dala od poligonu?

Wnikliwy portret XIX-wiecznej Francji, miejskich i społecznych przeobrażeń. Trudnych, fascynujących i skomplikowanych relacji, w których każdy człowiek posiada w sobie skłonność do zła.

Honoré de Balzac francuski pisarz określany mianem „mistrza realizmu", który żył w latach 1799-1850. Dzieciństwo spędził na prowincji, studiował prawo w Paryżu, ale swoje życie poświęcił pisaniu. Był tytanem pracy, pisał po kilkanaście godzin dziennie. Czynnie uczestniczył w życiu literackim. Jego największe dzieło to cykl „Komedia ludzka", w którym przedstawił czasy od rewolucji francuskiej do rządów Ludwika Filipa. W prozie łączył elementy realizmu z romantyzmem. Portretował kobiety po trzydziestce, mężatki – stąd popularne sformułowanie „kobiety w wieku balzakowskim". W Polsce pisarstwo Balzaca upowszechnił Tadeusz Boy-Żeleński, który przetłumaczył i wydał znaczną część „Komedii ludzkiej". Debiutował w 1829 roku utworem „Szuanie". Jedne z jego słynnych powieści to m.in. „Ojciec Goriot", „Stracone złudzenia" czy „Eugenia Grandet". Autor zasila grono najwybitniejszych twórców pierwszej połowy XIX wieku.