Choć od czasu, gdy nauczał Jezus, minęły wieki, Jego słowa wciąż mają tę samą siłę oddziaływania jak wtedy, gdy po raz pierwszy dotarły do uszu słuchaczy. Czy nie jest to niesamowite? Ponieważ nauczanie Chrystusa posiadało moc Bożego autorytetu, słuchający go ludzie byli zawsze głęboko poruszeni. Co ważniejsze, słowa te zmieniały ich życie.

Nauki Chrystusa wciąż przyciągają uwagę i kształtują charakter. Jednak nic, co powiedział Jezus, nie było bardziej znaczące niż Jego wspaniałe Kazanie na Górze. W słowach pełnych mądrości zdemaskował on religijną obłudę, docierając do samej istoty rzeczy, do tego, co w wierze najważniejsze.

W analizowanym fragmencie kazania Jezus omawia związek człowieka wierzącego z Prawem Mojżeszowym. Głównym wątkiem jest sprawiedliwość - stan, w którym człowiek posiada wystarczające podstawy, aby stanąć przed świętym Bogiem. Chrystus twierdzi, że życie Bożego naśladowcy musi być lepsze niż życie nawet najlepszego spośród faryzeuszy. Bóg ustawia poprzeczkę świętości na poziomie o wiele wyższym niż "w miarę poprawne" postępowanie.

Co zatem jest tą Bożą normą sprawiedliwości?