Rodzicielstwo to jedno z najpiękniejszych życiowych zadań. Z drugiej strony, czasem zdaje się być wyzwaniem ponad nasze siły.

Dobrze wiemy, że składnikiem wychowania powinny być płynąca z miłości troska i uwaga, ale też mądre granice i ich konsekwentne egzekwowanie. Tylko czy normalny człowiek potrafi nieustannie zachowywać taką idealnie zrównoważoną postawę? Tak często górę bierze zmęczenie, irytacja. Chcemy dobrze, ale... puszczają nam nerwy.

Mimo naszych błędów, nie wolno nam rezygnować z rodzicielskiej dyscypliny. Ktoś musi przygotować nasze dzieci do trudów dorosłego życia. Wytrwałość, samodyscyplina, dobre wartości - te rzeczy nie biorą się z powietrza!

Nie pozostaje nic innego, jak przyznać, że my, rodzice, też potrzebujemy się uczyć. Nie staniemy się doskonali w jeden dzień, ale bez samooceny naszych wychowawczych działań i bez otwartości na sensowne ulepszenia daleko nie zajedziemy.

A nie ma chyba ważniejszego (i bardziej skomplikowanego) zadania niż troskliwe i rozważne temperowanie temperamentu naszego dziecka.