วิวาห์เทพธิดา

ดอกไม้งามไม่หอม ดอกไม้หอมย่อมไม่งาม เปรียบได้ดั่งหมอหญิงผู้เย็นชาแห่งลั่วเหยา เพราะแม้จะรู้ว่าเฉียนเทียนเป็นอ๋อง แต่นางก็หาได้สมัครใจยอมรักษาคนป่วยเจียนตายเพราะอาการช้ำรักเช่นเขาไม่ “ถ้าท่านยอมให้ข้าออกไปจากห้อง โดยที่ท่านสัญญาว่าจะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้แล้วล่ะก็ ข้าหรูเฉวียสาบานว่าจะไม่เอาเรื่องท่าน”

“เห็นทีท่าจะยาก เพราะตอนที่ข้านำเจ้าเข้ามาในห้องนี้ คนทั้งหอนางโลมก็ล้วนแต่คิดว่าข้าเสพสมกับชายหนุ่ม ดังนั้นหากข้าจะยอมปล่อยให้เจ้าเดินออกไปจากห้องโดยที่ปล่อยให้ตนเองรับกรรมเพียงลำพัง ข้าว่ามันไม่ถูก เพราะอย่างน้อยข้าไม่ได้เป็นฝ่ายรบเร้าให้เจ้ามาหา”

“ท่าน ท่านยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือไม่”

“ข้าย่อมเป็นลูกผู้ชายแน่นอน เมื่อคืนเจ้าเองก็เป็นผู้พิสูจน์แล้วมิใช่หรือ ว่าข้านั้นเป็นชายหนุ่มเต็มตัวและเลือดร้อนเพียงใด”

“ท่าน ช่างไร้ยางอายนัก รังแกสตรีอ่อนแอเช่นข้าแล้วยังกล้าตีฝีปากกับข้าอย่างไม่ละอายอีก”

เฉียนเทียนพรายยิ้มยั่ว “เรื่องตบตีกับอิสตรีข้าไม่ถนัด แต่ถ้าหากเป็นเรื่องบดจูบริมฝีปากสตรีผู้อ่อนแอเช่นเจ้าล่ะก็ข้าถนัดยิ่งนัก ว่าอย่างไรเล่าอยากให้ข้าช่วยทบทวนกลอนวสันต์เมื่อคืนอีกสักรอบหรือไม่เล่าภรรยา”

หรูเฉวียจำต้องนิ่งสงบปากเพราะริมฝีปากของชายหนุ่มทำทียั่วเย้าจะโน้มลงมาหา

“ท่าน ไม่ละอายข้าเลยรึ”

“จะให้สามีอายภรรยา เช่นนั้นแล้วจะมีทายาทสืบสกุลได้อย่างไรกัน จริงหรือไม่”

© 2022 Storyside (หนังสือเสียง ): 9789180443890

วันที่วางจำหน่าย

หนังสือเสียง : 24 เมษายน 2565