“อะไร” ที่ลูกสาวเห็นยิ่งย้ำความเข้าใจเดิมให้ทวียิ่งขึ้น แต่ถึงกระนั้น ก็ยังคลางแคลงฉงนอยู่ไม่วาย

“อะไร” สิ่งนั้นไม่น่าจะเข้ามาปะปนกับมนุษย์ได้ เพราะแตกต่างกันด้วยชาติภูมิ ด้วยเหตุผล และสิ่งแวดล้อม

แต่อะไรล่ะ ที่ทำให้เห็นบ่อยครั้งผิดแผกจากผู้อื่น คุณดวงแก้วลูบไล้แขนที่ทอดอยู่ข้างเคียงอย่างเบามือ

“สิ่งนั้น” จะเป็นอะไรก็ช่าง แต่ที่จะต้องป้องกันไว้คือ…มิให้มายื้อแย่งผู้ที่เป็นที่รักไปได้

คุณดวงแก้วยินดีที่จะทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิต ป้องกัน เพื่อมิให้หัตถ์อันเยือกเย็นเอื้อมมาแตะต้อง

แม้แต่ปลายเล็บของผู้ที่นอนแน่นิ่งอยู่ตรงหน้านี้ “ห้ามได้แน่หรือ” ประโยคนี้ผุดขึ้นมาในสมอง…

จริงซิ ห้ามได้แน่หรือ เราต้องได้พบกันอีกแน่ แต่ผมว่า วาระนั้นคงไม่น่ากลัวเท่าที่คุณคิดหรอก

วาระนั้นไม่มีใครรู้ว่าเป็นอย่างไร ไม่มีใครบอกใครได้แต่ทุกคนต้องประสบด้วยตัวของตัวเอง…

ได้พบกับวาระที่ว่านี้ทุกคนเว้นแต่ “ที่” ที่ทุกคนจะไปเท่านั้น ที่ไม่เหมือนกัน ขอให้คุณโชคดี!

โดยเฉพาะยามเมื่อได้พบกันในเวลาและสถานที่ ซึ่งต้องแตกต่างไปกว่านี้แน่ เวลานั้นแหละ

จะไม่มีอะไรมาช่วยได้เลยนอกจาก…ผลที่คุณทำมาแล้วชั่วชีวิต!

“ฉันไม่เคยหวังอะไรจาก “มนุษย์” มานานแล้ว”

“อย่างน้อยดูเหมือนฝ่าบาทก็จะทรงโปรดแม่สาวน้อยคนนี้ไม่น้อยกว่าอิสรา”

“เธอเป็นคนดี คนดีย่อมเป็นที่รักของมนุษย์…และเทวดาเสมอ”

“หม่อมฉันไม่ใช่คนดี แต่ถ้ารักใครแล้วต้องให้ได้!” ชาลินีมั่นใจ

หากแววเนตรคู่นั้นของท่านชายวสวัตอ่อนลงอย่างเวทนา

“คิดดูเสียใหม่ คิดดูให้ดี ถ้าหมายถึงฉัน…สำหรับฉัน…ความรักคือความตาย!”

ความรักคือความตาย คนดีย่อมเป็นที่รักของมนุษย์และเทวดาเสมอ

ไม่มีใครเลยที่ไม่เคยร้องไห้ เนื่องจากความพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก และ “อะไร” คือสิ่งนั้น…

ที่ไม่น่าจะเข้ามาปะปนกับมนุษย์ได้ เพราะความแตกต่างกันด้วยชาติภูมิ

© 2021 Storyside (หนังสือเสียง ): 9789179318505

วันที่วางจำหน่าย

หนังสือเสียง : 31 มกราคม 2564