Lífsreynslusögur Vikunnar: 38

Guðrún Óla, blaðamaður hjá Vikunni, les upp lífsreynslusögur sem sendar hafa verið inn í blaðið í gegnum tíðina, en hér er sannleikurinn lyginni líkastur! Ekkert er gefið eftir og sögurnar eru jafn ólíkar og þær eru margar.

Í þessum þætti fáum við að heyra eftirfarandi frásagnir:

- Hættuleg heimsókn: „Um það bil einu og hálfu ári eftir að ég kynntist konu í gegnum Netið, konu sem sagðist vera frænka mín, ákvað ég að þiggja boð hennar um að koma í stutta heimsókn til hennar í Bandaríkjunum.“

- Bannað að vera vinkonur: „Ég bjó í kaupstað úti á landi þegar ég kynntist Önnu. Hún virkaði ekki vel á mig fyrst eftir að hún flutti í húsið við hliðina á okkur hjónum, hún virtist snobbuð og merkileg með sig. Maðurinn hennar var í fínu starfi, mikils metinn í bænum og sat í bæjarstjórn í nokkur ár.“

- „Fyrst hún verður hjá þér, vona ég að hún deyi“: „Þegar ég var ársgömul skildu foreldrar mínir og ég hef átt í litlu og afar slitróttu sambandi við föður minn síðan. Þótt ég sé komin á fimmtugsaldur finn ég enn fyrir sársauka vegna þeirrar höfnunar sem ég hef alla tíð fundið frá honum.“

- Leyniíbúðin: „Við systkinin ólumst upp hjá ástríkum foreldrum. Ég var komin á fimmtugsaldurinn þegar ég komst að leyndarmáli sem faðir minn hafði búið yfir í áratugi.“

- Rangt val: „Gömul skólasystir mín var gift manni sem sýndi henni mikla lítilsvirðingu. Loks skildu hjónin eftir að hafa verið gift í rúmlega tvo áratugi. Mér leist ekki á blikuna þegar maðurinn fór að gera hosur sínar grænar fyrir frænku minni.“