App Store

Google Play

is Device Banner Block 894x1036

Stígðu inn í heim af óteljandi sögum

Hlustaðu og lestu

Eugeniusz Dębski

Jest taki detektyw, który rozwiązał tyle spektakularnych spraw ile napisał poczytnych powieści. Dzieli swoje życie na napawanie się rodziną, ratowanie świata od jakichś fantastycznych nieprzewidywalnych wygibasów czasu, materii i pochodnych. Kiedy nie napawa się rodzinnym szczęściem, kiedy nie pisze − działa dla dobra ludzkości, a Wiedząc, że dawno minęły czasy, kiedy można było o sobie powiedzieć „Najniebezpieczniejszy jestem z mokrym ręcznikiem w ręku” − rozbudowuje ciągle swój arsenał i kompletuje wyrafinowane wyposażenie. Nie zapominając o paczce goldengate'ów i butelce odwagi z kukurydzy...

Piotr Bąk

Storybox

Owen Yeates

Ludzie z tamtej strony świata

Owen Yeates. Prywatny detektyw. Człap. Pierwszy Sprawiedliwy Wszechświata, jak sam z siebie pokpiwa. Niekwestionowany mistrz świata w pakowaniu się w kłopoty, przy których jego protoplasta, Philip Marlowe, uległby depresji i porzucił zawód. Owen − nie. „Przyciągam kłopoty jak butelki korkociąg” − powie kiedyś do przyjaciela. Albo tylko pomyśli. Na pewno, jeśli już dopadają go kłopoty, to nie w osobie komornika czy upierdliwego sąsiada, zwłaszcza, że Owen jeśli już z kimś zadziera to musi to być, na przykład, Imperium Czasu, czyli firma, która zawłaszczyła sobie metodę spowalniania czasu i czerpie z niej zyski bardzo, ale to bardzo obfite.
Owen odsuwa z zasięgu ręki butelkę whiskey, kupuje drugą zapasową paczkę goldengate'ów i przeładowuje ulubionego Elephanta, nie zapominając o biffaksie, mniejszym jego bracie.Ten ekwipunek oraz niewyczerpane zasoby inteligencji i intuicji pozwalają mu rozwikłać sprawę, której początek, śledzenie niewiernego męża, wydaje się być sprawą dla paparazzich raczej. Ale nie, Owen nawet z upuszczonego na trawnik opakowania potrafi wykręcić aferę. Ponadczasową.

Ludzie z tamtej strony czasu

Standardowy detektyw jest samotny, zgorzkniały, cyniczny i bezprzykładnie sprawiedliwy. Owen Yeates ma poza tym doświadczenie komandosa, wypasionego bastaada i ogromnego Elephanta. I wcale nie jest samotny ani zgorzkniały. Ma żonę i potomka i dlatego wycofał się na zasłużoną i niezmiernie nudną emeryturę. 
Może dlatego chętnie udaje, że został zmuszony przez cesarza kryminalnego podziemia do rozwikłania nie dającej się rozwikłać zagadki. Zdaje sobie sprawę, że każde rozwiązanie uderza przede wszystkim w niego, świadka i moderatora wydarzeń, ale wrodzona nieposkromiona ciekawość nie pozwala mu przejść obojętnie obok zagadki. Przejść obojętnie, bez strzelaniny, walki wręcz, kilku kopniaków i kilku butelek niezwykle drogich trunków. Cały Owen...

Flashback

Czy samotny detektyw, jakoby w stanie spoczynku, jest w stanie rozwikłać zagadkę, nad którą głowi się potężna CBI? Teoretycznie nie, ale gdy o pomoc zwraca się przyjaciel i szef takiej agendy rządowej – odmówić się nie da. Owen Yeates, zresztą, nigdy nie odmawia pomocy przyjaciołom. Z zapałem zabiera się do tropienia ludzi, którym udało się ukraść niepowtarzalną i niewyobrażalną kolekcję światowego malarstwa. Niewyobrażalną i nieistniejącą, bo muzea świata jednorazowo i w drodze wyjątku pozbyły się „na chwilę” swoich unikatów. I akurat wtedy złodzieje uderzyli. Skutecznie.
Ale i lekkomyślnie. Bo przecież, jeśli dochodzenie prowadzi Owen Yeates, to skradziona w doborowym towarzystwie Mona Lisa może zdobyć się na odrobinę szerszy uśmiech.

Flashback 2 Okradziony świat

Z rzucanych tu i ówdzie półsłówek wiemy, że Owen Yeates służył w formacjach specjalnych, co prowadzi do wniosku, że musiał zwiedzićkawałek globu, ten nie przynależący do USA. W tym tomie swoich przygód w roli autora poczytnych autobiograficznych kryminałów odwiedza Holandię – spotkanie z czytelnikami, rzecz miła i konieczna jakoby do właściwej promocji. I – z zaskoczenia – spotyka swoją starą licealną miłość. A ta chętnie skorzysta z usług detektywa, co nasuwa Owenowi myśl, że prawdziwe motywy spotkania niekoniecznie sięgają odległego licealnego afektu. Aż się chce zacytować Owena:Czy ja nie mam zawsze racji?
Akcja rusza z kopyta, pędzi po gładkich holenderskich autostradach i spływa po gęstej sieci kanałów. A jej źródła lokalizują się w czasach prezydenta Hoovera i Generalissimusa Stalina, którzy podpisali kiedyś sekretny pakt o nieagresji. A może wcale nie?Ktoś to musi wyjaśnić. A jak nie Owen to kto?

Furtka do ogrodu wspomnień

Nawet przeczytawszy pięć poprzednich tomów przygód Owena Yeatesa, króla detektywów XXI wieku, nie domyślamy się, że posiada on brata. Siostrę – tak, ale brata? Sam Owen o tym nie… pamiętał!
Życie potoczyło się tak, że nie ma kontaktu z rodzeństwem, chociaż… Chociaż właśnie teraz może spotkać się z bratem. O ile uda się pomóc marnotrawnej owieczce rodziny Yeatesów. O ile wrogowie braciszka nie dotrą do niego pierwsi, o ile woli, determinacji i umiejętności Owena wystarczy by stawić czoła grupie przestępczej, na dodatek nie na swoim terenie, w obcym i wrogim świecie i czasie?
Nikt nawet nie próbuje wybić mu z głowy wyprawy ratunkowej. Co najwyżej można go wesprzeć w kolejnej rundzie walki z krzywdą, niesprawiedliwością, zbrodnią. Można, ale czy ktoś się podejmie wziąć udział w karkołomnej i okrutnie niebezpiecznej wyprawie?
I w jakiej walucie przyjdzie zapłacić za honor, krew, szlachetne poczucie obowiązku i więzy rodzinne…
W jakiej – nieważne, ważniejsze – ile?

Brat marnotrawny

Powieść wyrosła z opowiadania o kłopotach energicznej miliarderki, której ktoś niewidzialny, nieznany i nieuchwytny demoluje kolekcję, a okradania starsza pani nie lubi. Rzec można – nienawidzi! Jest gotowa zapłacić dużo więcej niż warte są eksponaty i bibeloty, ale złodziej musi być zdemaskowany i ukarany. Miliarderzy tak mają. EuGeniusz Dębski, jak sam zeznał w programie radiowym, zamierzał na ukaraniu złodzieja zakończyć przygodę, ale ona sama się rozwinęła do pokaźnej grubości powieści. „Nie broniłem jej tego!” – powiedział.

I napisał to, co musiało być napisane. Zakrwawione łapy cwanych i bezwzględnych bandytów przez kilkaset stron już-już sięgają gardła Owena Yeatesa, a nie mogąc sięgnąć, wyciągają się w kierunku Phila Yeatesa. A to jest to, czego – z kolei – Owen nienawidzi. Dlatego rusza do energicznego i bezlitosnego pojedynku z całą zna-ko-mi-cie zorganizowaną i wyposażoną grupą przestępczą. Mogłaby wstrząsnąć podstawami Państwa, oczywiście gdyby nie wtrącił się w jej działalność sam Owen Yeates.

Jego akcje, pomysły, dowcipy zawsze są błyskotliwe i efektywne, ale tym razem wspiął się na wyżyny efektów również.
 
Czas sprawdzić czy nie jest to aby najlepsza powieść z Owenem Yeatesem w roli Owena Yeatesa!