App Store

Google Play

is Device Banner Block 894x1036

Stígðu inn í heim af óteljandi sögum

Hlustaðu og lestu

Charles R. Swindoll

Wtrącony do lochu za panowania Nerona, Apostoł Paweł spędza swoje ostatnie dni w zimnie i samotności, oczekując na śmierć z rąk rzymskich oprawców. Nie poddaje się jednak rozpaczy.

To właśnie wtedy pisze swój ostatni list - do "ukochanego syna w wierze", Tymoteusza. Dokument ten jest niejako ostatnią wolą i testamentem apostoła.

2 List do Tymoteusza pełen jest naglących napomnień, wnikliwych rad i poruszających, osobistych refleksji. Wszystko po to, by pobudzić młodego Tymoteusza do odważnego kroczenia w wierze ku wyznaczonemu celowi.

Słowa Pawła brzmią dziś zaskakująco aktualnie... jeżeli tylko zadamy sobie trud, by zrozumieć ich kontekst i znaleźć liczne analogie do naszych czasów.

W słowach apostoła odnajdźmy zachętę, by trwać przy Bogu pomimo wszystko.

Zygmunt P. Karel

Fundacja IFL-Polska

Łabędzi śpiew Pawła

Palące przesłanie wprost z lochu - cz.1

Więzienie nie było niczym nowym dla Pawła. Spędził w nim wcześniej co najmniej cztery lata, skazany na długotrwały areszt przez władze rzymskie.

Jednakże pobyt w lochu mamertyńskim diametralnie różnił się od pozostałych. Więzienie to było wyjątkowo zimnym, ciemnym i śmierdzącym miejscem. Mieściło się w wilgotnych podziemiach pod zatłoczonymi, rzymskimi ulicami.

I choć doktor Łukasz dbał o Pawła, apostoł bardzo pragnął zobaczyć się ze swoim duchowym synem i najbliższym współpracownikiem, Tymoteuszem.

Tymoteusz pełnił w tym czasie posługę w Efezie, ponad 1000 kilometrów na południowy wschód od Rzymu. Praca w tym mieście nie była prosta, ze względu na silne wpływy wichrzycieli i heretyków. On sam był zaś osobą nieco bojaźliwą, a sytuacja w lokalnym Kościele przerastała jego siły.

Słowa pociechy i zachęty były tym, czego najbardziej potrzebował.

Kojące słowa mentora - cz.2

Krocząc za Chrystusem, potrzebujemy być świadomi tego, że chrześcijaństwo nie jest placem zabaw, a polem duchowej bitwy.

Trzydzieści lat Paweł, jak sam to opisuje, "występował w dobrych zawodach", trudząc się dla Ewangelii. Od dnia swojego nawrócenia niewzruszenie szedł ku celu, który wyznaczył mu jego Mistrz. Żadne okoliczności nie zdołały go powstrzymać.

Jednakże nie wszyscy słudzy Boży od samego początku wykazywali taki zapał. Niektórzy byli niechętni (jak Mojżesz), buntowniczy (jak Jonasz) czy... bojaźliwi (jak Tymoteusz).

Na przekór swej wrodzonej nieśmiałości, Tymoteusz został wezwany, by stanąć do walki. Aby wypełnić swoje powołanie, potrzebował odwagi, by przyznawać się do Chrystusa, nawet jeżeli oznaczało to prześladowania i cierpienie.

Paweł pyta swojego syna w wierze: "Czy pójdziesz w moje ślady?"

Twarde słowa do bojaźliwych i niechętnych - cz.3

Koniec był bliski. Czasu pozostało niewiele. W każdej chwili mógł zjawić się kat, który wyprowadziłby Pawła na miejsce wykonania wyroku...

List do ukochanego syna w wierze mógłby pozostać nieukończony.

Paweł musi więc pisać szybko, lecz nie robi tego byle jak. Każdy werset 2 Listu do Tymoteusza, w tym ostatnie 6 wersów z 1 rozdziału, w mistrzowski, wielowymiarowy sposób ukazuje prawdę mówiącą, że: "wszystko, co nie jest wieczne, jest na wieki nieaktualne." (C.S. Lewis)

W swym liście Paweł przypomina Tymoteuszowi (oraz nam wszystkim), że na tym świecie istnieją tylko dwie wieczne rzeczy, warte długotrwałej inwestycji: Słowo Boże i ludzie.

Dwie wieczne inwestycje - cz.4

Ponoć "kij i kamienie mogą złamać kości, ale słowa nie są w stanie zranić." To wyjątkowo niemądre przysłowie. Jakże często jest tak, że złamane kości dawno już się zrosły, a złamany duch wciąż pozostaje nieuleczony…

Słowa mają ogromną moc. Prowadzą nas do życia w prawdzie i wolności lub zakłamaniu i duchowej niewoli.

Słowa mogą być bardzo niebezpieczne, zwłaszcza w ustach oszustów i zwodzicieli. To właśnie dlatego Apostoł Paweł tak bardzo był zaniepokojony z powodu ludzi, którzy "odpadli od prawdy" (2 Tm 2,18) Szerzyli oni kłamstwo i Tymoteusz potrzebował się im zdecydowanie przeciwstawić.

Tymoteusz był bowiem "godnym uznania pracownikiem, który nie przynosząc wstydu, trzymał się prostej linii prawdy." (2 Tm 2,15)

Wiernie przekazuj Słowo - cz.6

Świat jest w kryzysie, ponieważ dotknął go drastyczny kryzys przywództwa. Kryzys ten nie jest kwestią kompetencji, lecz charakteru.

Rzeczywistość jest taka, że ludzie na wysokich stanowiskach są najczęściej wybierani ze względu na ich kompetencje, a nie charakter. Dlaczego więc dziwią nas wszystkie te skandale, których co rusz jesteśmy świadkami?

Charakter przestał być wyznacznikiem dobrego lidera. Żyjemy w świecie, w którym toczy się rywalizacja o dobry wynik i dobry wizerunek, a wszystkie zakulisowe chwyty są dozwolone.

Jednakże Pismo Święte zwraca szczególną uwagę na charakter przywódców. Dobry lider to ten, kto prowadzi innych zgodnie z Bożymi zasadami i wysokimi standardami moralnymi.

Przesłanie to odnajdujemy w siedmiu ostatnich wersetach 2 rozdziału 2 Listu do Tymoteusza.

Podstawy chrześcijańskiego przywództwa - cz.7

W poprzednim rozważaniu nakreśliliśmy ponury obraz otaczającej nas rzeczywistości. Czytając Słowo Boże, dowiadujemy się, że pozostawieni sami sobie ludzie "coraz bardziej brną w zło" (2 Tm 3,13).

Jaka jest nasza postawa w obliczu moralnej erozji? Krytykowanie wszystkiego i wszystkich? Cynizm i apatia?

Jest lepsza droga: trwanie w tym, czego uczy Pismo Święte, korzystanie z jego ponadczasowego przesłania (2 Tm 3,14-15), wcielanie w życie Bożych wartości, życie pod prąd niemoralności, nieuczciwości i przeciętności.

Nie zniechęcaj się trudnościami, które napotykasz na swojej drodze. Nie porównuj się z tymi, którzy mają więcej zer na koncie.

Otwórz Biblię i przetestuj, jaki wpływ na twoje życie wywrze jej przesłanie.

Uczynić trwałą różnicę - cz.9

Nikt nie bierze udziału w wyścigu z zamiarem ukończenia go na drugim miejscu. Stajesz do rywalizacji, aby wygrać. I choć ważne jest, aby dobrze wystartować, a następnie utrzymywać płynne tempo, ostatecznie liczy się tylko ostatnia prosta i kolejność na mecie.

To, co jest prawdą na bieżni, jest także prawdą w życiu. Każdy naśladowca Chrystusa chce nie tylko dobrze rozpocząć bieg wiary, ale także dobrze go ukończyć. Gdyby tak nie było, Apostoł Paweł nie pisałby do Koryntian: "Przeto tak biegnijcie, abyście nagrodę otrzymali." (1 List do Koryntian 9,24)

Paweł biegł tak, by wygrać. Tego samego chciał dla swojego współpracownika, Tymoteusza.

W jaki sposób to osiągnąć? 2 List do Tymoteusza 3,14-17 zdradza sekret dobrej duchowej kondycji na każdym etapie biegu życia.

Prawda natchniona przez Boga - cz.10

Apostoł Paweł pisał swój ostatni list pasterski w ciemnościach rzymskiego więzienia. W każdej chwili mógł zostać wyciągnięty z lochu i zaprowadzony na miejsce wykonania wyroku. Napisał już prawie wszystko, co potrzebował przekazać swojemu "ukochanemu synowi". Pozostało jeszcze tylko kilka spraw.

Słowa Pawła nie zdradzają oznak strachu czy rozpaczy. Ton jest bezpośredni i praktyczny. Apostoł nie skupia się na swojej doli, ale na trudnościach, którym stawiał czoła Tymoteusz. Ów młody duszpasterz miał bowiem raczej łagodne, wręcz nieśmiałe usposobienie i niezbyt dobrze sobie radził z atakami wrogów i zwodzicieli.

A czasy były trudne. Kościół infiltrowany był przez głosicieli fałszywych nauk, którzy odrzucali jakiekolwiek normy moralne. Tymoteusz potrzebował jeszcze raz usłyszeć od swojego duchowego ojca słowa otuchy i ostrzeżenia.

Są one aktualne i dziś - dla wszystkich pełniących posługę w Ciele Chrystusa.

Co powinien mieć każdy duszpasterz - cz.11

Przywództwo nie jest dla ludzi o słabym charakterze.

Nie chodzi tylko o to, że jest tak wymagającym zajęciem (choć z pewnością jest), ale raczej o to, że tak często wiąże się z niezrozumieniem i samotnością.

Apostoł Paweł doświadczył tego wiele razy. Całe swoje chrześcijańskie życie gorliwie angażował się w każdy aspekt misji, która została mu zlecona przez Boga. Jego działania niezliczoną ilość razy napotykały na opór wrogów i fałszywych przyjaciół.

Oczekując na wyrok w ciemnym rzymskim lochu, doświadczył samotności jak chyba nigdy wcześniej. Chwycił więc za pióro, by napisać list do swojego najbliższego przyjaciela i podzielić się z nim swoim zmaganiem.

W liście tym wymienia z imienia kilku bliskich mu ludzi. Niektórzy nawet w trudnościach pozostali mu lojalni. Inni boleśnie go zdradzili.

Krąg honoru, krąg hańby - cz.13

Niewiele rzeczy jest nam dziś tak potrzebne, jak odwaga.

Odwaga, by sprzeciwiać się złu i kłamstwu. Odwaga, by w obliczu moralnego relatywizmu żyć według Bożych zasad. Odwaga, by przekazywać przesłanie Ewangelii nowego pokoleniu.

Lecz odwagi nie można posiąść przypadkiem. Istnieje tylko jedno jej prawdziwe źródło.

Seria Łabędzi śpiew Pawła to wnikliwe studium ostatniego listu, jaki wyszedł spod pióra wielkiego Apostoła Narodów. W słowach Pawła odnajdujemy ponadczasowe wezwanie do radykalnego życia z Bogiem i służby drugiemu człowiekowi, a także niezwykłe świadectwo odważnej wiary - wiary, która nie zgasła nawet w ciemnym lochu, w oczekiwaniu na egzekucję z rąk rzymskiego kata.

A przede wszystkim, rozważania te kierują nas ku Jedynej Osobie, która może obdarować nas podobną odwagą.