Kimberly Crenshaw heeft in 1989 al de term ‘intersectionaliteit’ bedacht en daar zijn de 7 vinkjes een slechte kopie van. Het is frustrerend om te zien dat een witte man er weer eens vandoor gaat met de theorie van een vrouw (van kleur). Luyendijk beweert tot nieuwe inzichten te zijn gekomen maar het feit dat hij een boek schrijft waarin hij zichzelf centraal stelt en geld verdient met de ideeën van een ander, bewijst wat mij betreft het tegendeel. De ideeën zijn incompleet, ongenuanceerd en bovendien niet van hem. Geef liever een podium (en erkenning!) aan mensen met minder vinkjes om ook daadwerkelijk iets met deze ‘inzichten’ te doen in plaats van zelf nog eens extra van je privileges te profiteren.

Wat als… ik in Nepal zou zijn geboren had ik dan dit boekje gelezen? Nee.. Wat als Joris in New York zou zijn geboren, als kind van een rijke vastgoed ondernemer had hij dan dit boekje geschreven? Nee… Is Joris intelligenter dan Trump? Ja…Zal Joris ooit president van Amerika worden? Nee..Is er veel ongelijkheid in de wereld? Ja…Doen we daar wat aan? Nee…Allemaal onzinnige vragen zoals er zoveel door Joris in dit boekje gesteld worden.Joris realiseert zich niet dat van bijna elke beroepsgroep slechts 1 procent de absolute top bereikt. Of je nu politicus, schrijver, journalist, wetenschapper, kunstenaar, muzikant, voetballer, wielrenner, autocoureur of ga zo maar door…bent. Dat heeft niets te maken met kleur, ras, afkomst of sociaal netwerk maar alles met talent en doorzettingsvermogen.Joris redeneert (vanuit zijn bubble) teveel vanuit zijn eigen sociale context, alsof zijn herkomst, opleiding en status het meest begerigere is wat een mens zou kunnen bereiken.

Prima boek voor mensen die 7 vinkjes hebben. Moedige onderneming. Maar triest dat n dergelijk boek nodig is na de duizenden die geschreven zijn door mensen zonder die vinkjes.

Hoewel ik sceptisch begon (een boek over privileges en uitsluiting geschreven door een geprivilegieerd iemand als hij, stond me niet echt aan - waarom neemt hij nog meer ruimte in dan hij al deed?) ben ik blij verrast. Ik zie nu in dat deze vertaalslag nodig is om juist de mensen met veel privileges hun privileges en het systeem daarvan in te zien. Ik hoop dat ze dit boek allemaal lezen, het kan gelijkheid echt verder brengen. Ook dankbaar voor de aandacht over klasse. Bericht aan de schrijver: ik mis wel het privilege van het niet hebben van chronische pijn en/of een langdurige fysieke beperking, onbegrijpelijk vind ik het dat dit ontbreekt. Ook zou op de lijst met zevenvinkjes niet enkel het woord ‘hetero’ moeten staan maar ook ‘cis-gender’, dit is niet jargon (zoals in verantwoording genoemd), maar een noodzakelijk deel van privilege. En ik hoop dat in het boek voetnoten staan met bronnen, je staat op veel schouders, het is aan jou om hen de credits te geven voor hun werk

Ik, 2 vinkjes, heb nooit de ambitie of interesse gehad om meer vinkjes te ‘behalen’. Maar wel heel interessant om te lezen hoe klein deze bubbel is en wat armoedig dat eigenlijk is. Hoeveel gevolgen heeft dat in onze democratie? Als het veranderd, en er minder vinkjes in de top zitten in de toekomst, zullen we daar achter komen. Dat lijkt me helemaal interessant.

Een boek voor mensen die zich nog niet eerder hebben verdiept in de gemarginaliseerde positie van mensen van kleur, vrouwen, lhbti-gemeenschap, mensen die niet opgegroeid zijn in een sociale positie waarin zij gestimuleerd en ondersteund werden in hun toekomst, etc. Op zich is het positief als dit boek deze onverdiepte persoon meer bewustwording kan brengen over hun gepriviligeerde positie in de maatschappij. Maar, zoveel beter zou het zijn als Joris Luyendijk niet zelf dit boek had geschreven, maar mensen die van nature geen stapje voor hebben het woord had gegeven. Mensen die wél over hun eigen ervaringen kunnen vertellen. Precies wat Luyendijk benoemd in zijn boek, dat de zeven-vinkjes het podium van de gemarginaliseerde mens overnemen, is wat er hier gebeurt, en dat is jammer.Ook is het problematisch dat er geen aandacht wordt besteed aan het hebben van een disability, of aan lichaamsbouw, zoals een andere reviewer aan het licht bracht. Op zich goed geschreven, maar niks nieuws

Luyendijk had wat prominenter mogen benoemen dat dit mechanisme niet door hem maar door vrouwen van kleur is bedacht. Desalniettemin is dit boek zeer de moeite waard. Mooie en oprechte zoektocht, goed beschreven. Aanrader.

Tenzij je een van de “zeven vinkjes” bent en dit boek als zelf reflectie kunt gebruiken, dient het enkel ter opsomming van feiten die anderen op een betere manier hebben verwoord.

Supergoed boek, dat beschrijft wat je als niet 7 vinkjes eigenlijk altijd al geweten hebt! Een must-read of listen!!!!

Ik kijk nu toch wat anders naar bestuurders en mannen in de politiek.. meer in vinkjes. Mooi boek Joris. Ik heb er weer veel van geleerd. Dank