Het is niet te ontkennen dat Kuyt een belangrijke rol speelde in het kampioenschap, ik vind echter dat hij zichzelf wel erg veel credits geeft, het had voor mij wel wat bescheidener mogen zijn...

Altijd fan geweest van Dirk! Ultiem voorbeeld van dat Arbeid voor talent gaat. Jammer dat zijn loopbaan bij Utrecht, 1e keer Feijenoord, Liverpool en Fenerbahçe eigenlijk slechts in een paar bijzinnen besproken worden. Maar wat een engerd, ik denk dat Wim Kieft zou zeggen, zo die is wel een beetje in zich zelf gaan geloven. Dirk zou zijn eigen dankwoord moeten herlezen en dat met gierende koppeling terug naar zijn vrouw..... Uiteraard, alleen als ze die Botox griezel nog terug wil....

Ik was een fan van Kuijt.Maar waarom dit boek op deze manier schrijven.Je zou haast denken dat de wereld, maar vooral Feyenoord reddeloos verloren is zonder Kuijt. Wat heeft die man een hoge dunk van zichzelf, haast narcistisch te noemen en wat voelt hij zich vaak miskent talent. Voor mij heeft hij met dit boek zijn eigen imago afgebroken.

Geen fijne schrijfstijl van iemand die ‘ik’ voorin de mond heeft. Voorlezer die namen medespelers verkeerd uitspreekt.

Wat een vreselijk hypocriete zelfingenomen kwal

Wat een saai boek. Hij geeft zichzelf wel erg hoog staan... (narcist?)

Het was vooral hoe geweldig hij was en wat hij allemaal heeft betekent. Als hij er niet was. Uiteraard mag hij het zeggen, maar het komt erg arrogant over.

Het boek is goed geschreven. Van de inhoud krijg ik wel het gevoel dat er een eenzame hoogte van drang tot succes is bereikt waardoor het verhaal een beetje zelf verheerlijkend wordt. Er is niet veel ruimte voor zelfreflectie. Maar het uiteraard ook wel weer interessant.

Tenenkrommend.

Mooi boek van een man waar ik respect voor heb . Wat ook versterkt wordt door de onverwaardelijke liefde ik die ik deel voor feyenoord. Bedankt dirk