Ik, ik, ik....mij, mijn, mij...hij, zij, hunWat een pretentieuze tot schrijfstijl. Een van de weinige boeken waar ik echt niet doorheen kom

Grand Hotel Europa is een intrigerend boek. Het leest makkelijk weg en is erg interessant. Vooral wanneer je enige interesse hebt in kunst en geschiedenis zul je je hart kunnen ophalen bij dit boek. Het is prachtig om te lezen hoe Ilja Leonard Pfeiffer filosofeert over kunst en waarom wij als mens zo graag bekende schilderijen als de Mona Lisa willen zien. En wanneer je iets minder hebt met kunst en geschiedenis, zul je dit na dit boek zeker meer gaan waarderen! Daarnaast bevat het boek een flinke dosis humor. Mijn favoriete passage was wanneer Ilja Leonard Pfeiffer de toeristen op de hak nam. Deze momenten waren erg herkenbaar! Naast deze vrolijke toon, is er ook een duidelijke droevige toon in het boek te lezen. Dit is met name wanneer piccolo Abdul zijn levensverhaal vertelt aan Ilja Leonard Pfeiffer. Omdat Grand Hotel Europa het verhaal is van Ilja Leonard Pfeiffer, is het geschreven vanuit de ik-vorm. Dit leest erg prettig en het voelt bijna alsof het verhaal aan je vertelt wordt.

Taalgebruik is zo wollig en overdreven dat het irritant wordt. Verwijderd van mijn plankje zonder af te lezen.

Hilarisch en voortreffelijk geschreven als voorgelezen. 3 hoera voor beide schrijver als voorlezer. Damn wat was ie fijn. En ik ga m nog eens lezen samen met de boekenclub. Nu al zin in.

In twee weken, ruim 20 uur geluisterd. Ik begrijp de hype van een paar jaar gelede HELEMAAL. Wat een fantastische ervaring. Zeer goed voorgelezen, de zinnen flowen heerlijk weg en denderen lekker voort. Een boek dat: 1 goede visies geeft op onder andere toerisme, immigratie, Europa, 2 rijk is aan (kunst) geschiedenis en 3 ook nog eens een goed verhaal verteld. Twijfel niet meer om je luisteruren hierin te investeren.

Ondanks het wollig taalgebruik blijf ik graag luisteren, maak ik gebruik van een notitieboekje voor alle moeilijke woorden en vraag ik mij of iemand het aantal hiervan heeft bijgehouden. Misschien ben ik niet intelligent genoeg voor al deze woorden. Wat mij jammer genoeg stoorde waren de stemmetjes die de voorlezer gebruikt. Bij vrouwen wordt die stem bitsiger en hautain, maar het wordt pas erg bij de knappe Macedonische gids waar hij een soort gek Duits accent gebruikt dat moet lijken op een Oost-Europees accent. Omdat ik het verhaal graag hoorde, luisterde ik verder. Maar mijn eerste intentie was om dat hoofdstuk over te slaan. Ik zit ongeveer in de helft nu maar vond bij niemand anders dat stomme accent terug van anderstaligen. Ik veronderstel dat de hoofdtaal Italiaans is met Engels en Nederlands. Iemand van Oost-Europa kan evengoed perfect Engels praten zonder het Hollandse accent in Engels op de korrel te nemen. Als Vlaamse lezer gezegd zijnde. Maar ik kijk uit naar het einde.

Langdradig, voorspelbaar en gewichtig taalgebruik. Helemaal uitgeluisterd en vond het boek niet de moeite waard.

Ongeëvenaard. Wat een verbeeldingskracht.

Mooi boek, irritante voorlezer. Goed in stemmetjes, maar legt voortdurend de klemtoon verkeerd in de (lange) zinnen en spreekt soms woorden verkeerd uit.

Jammergenoeg heb ik niet genoten. De manier waarop dit verhaal geschreven is vind ik langdradig, saai en irritant.