Ten eerste wil ik een waarschuwing geven - als jij moeite hebt met eigen trauma's of het lezen van andermans trauma's die jezelf een lol en raak dit boek nooit aan. Je denkt tijdens het lezen mogelijk 'het komt wel goed', dat heb je verkeerd. Dit is een hopeloos boek zonder enige troost.Dat gezegd is dit een van de meest prachtig omschreven verhalen van een gekwelde, zelfmanipulerende man die ik ooit heb gelezen. Wanneer het boek uit is, en je uitgedroogd bent van de tranen zal het nog lange tijd bij je blijven.Ik heb nog nooit met zoveel intens verdriet een boek gelezen, en hoop dat ik dat ook nooit meer hoef te doen.

Ik ben erg ambivalent over dit boek. Enerzijds wordt het in prachtige zinnen verteld, schakelt de schrijfster vloeiend door de tijd en tussen de personages, en wordt het goed duidelijk hoe misbruik het leven mismaakt. Maar moet dat in meer dan 700 pagina's/ 32 uur, kan dat niet een beetje korter? En waarom is iedereen zo dol op die Jude? Alleen zijn verwrongen , mismaakte, egocentrische ego komt uit de verf. Andere eigenschappen kan ik niet ontdekken. Ook bij de andere personages is weinig karakter te vinden, muv JB: ze zijn allen inwisselbaar, maken geen karakterontwikkeling door in de 40 jaar die het boek beschrijft. Al met al technisch wel mooi , maar inhoudelijk veel te vlak naar mijn zin. En wie helpt mij met de titel?

Te goed voor woorden.

Een bak ellende, iets te veel naar mijn smaak. Ik ben er in gestopt na 3/4.

Binnen 3 minuten afgezet. Dit is totaal de verkeerde lezer voor dit boek, niet om aan te horen. Laat hem beter ouwbollige meuk voorlezen met zijn overdreven gezwollen intonatie.

Hartverscheurend en meeslepend, kon niet stoppen met luisteren

De stem van de voorlezer is niet te doen, na 16 minuten gestopt

Veruit het best geschreven, meest pijnlijke en emotionele boek dat ik ooit heb gelezen. Een waarbij ik na 28 uur luisteren verdrietig was dat het "bijna afgelopen" was, terwijl er nog een hele normale boeklengte aan kwam. Fantastisch voorgelezen. Wat een verrijking van mijn leven was het luisteren naar dit boek. Een om nooit te vergeten.

Indrukwekkend. Tel je zegeningen en let op elkaar.

Wat veelbelovend begint als een coming of age roman over vier vrienden, blijkt zich na een paar uur te concentreren op een van de vier: Jude. Jude heeft iets ergs meegemaakt en is daardoor beschadigt, blijkt al snel. Wat heet: dertig uur lang stapelt ellendige gebeurtenis zich op ellendige herinneringen. Al het vreselijks dat iemand mee kan maken, blijkt in 1 leven opgestapeld. Begrijpelijk dat Jude daardoor getraumatiseerd is, maar hij is zo gesloten en destructief dat je op een gegeven moment niet meer begrijpt waarom de mensen die om hem geven nog moeite doen. Zo’n beetje elke dialoog bevat niet meer dan een “I’m sorry” van Jude en een “Goddamit Jude” van de naaste. En daar blijft het wel een beetje bij. De overige personages komen nauwelijks uit de verf en lijken alleen te bestaan om Jude keer op keer op te vangen. Op zich geen slechte vertelling, maar het werd mij op een gegeven moment te eentonig en ik werd er gewoon naar van. Na 20 uur afgezet.