Leeft een lichaam nog als het alleen maar naar een beeldscherm
staart? Wat glinstert er tussen de ruïnes van de eenentwintigste
eeuw? Dat onderzoekt Maxime Garcia Diaz in deze spetterende
debuutbundel. Haar associatieve gedichten kronkelen, bedwelmen,
ontregelen, en wortelen diep in het digitale, het feminiene
en het hedendaagse. Flarden van nieuwsberichten vermengen
zich met academische theorie en uitgestorven webpagina’s uit
de jaren nul. In haar poëzie worden grenzen poreus – tussen
lichamen, talen, stemmen – en is alles onzuiver.
Het is warm in de hivemind is als een analoog internet, een papieren
web, een bloederige rotzooi van popcultuur, ondode
URL’s en meisjeslichamen. Een bruisend poëtisch debuut waarin
de taal welig tiert, over fantasie, gekte, woede, angst, en een
spookachtige revolutie. Deze meerstemmige, meertalige maelstrom
lijkt nog het meest op het internet zelf: grillig, gevaarlijk
en vol van een duistere en vreugdevolle overvloed.