Profil autora na Facebooku zawiera następującą frazę: „Filantrop, artysta, poliglota, intelektualista,
dumny ojciec czwórki dzieci, publicysta”. Dość przewrotnie i dowcipnie. Bowiem autor „Teorii
strun” to... siedemnastolatek. No, prawie osiemnastolatek. Stanisław Reczek jest miłośnikiem gier
komputerowych, bacznym i krytycznym obserwatorem otaczającego go świata, bywa internetowym
prowokatorem (czasem wręcz trollem) i będzie w niedalekiej przyszłości (w co głęboko wierzy)
informatykiem. Jest też romantykiem. Choć tę ostatnią cechę zazwyczaj skrywa za maską
wesołkowatego, beztroskiego cynika.
Dwuczęściowy audiobook „Teoria strun. To, o co walczymy.” jest utworem, który mógł
zostać stworzony tylko przez kogoś takiego. Znajdują się tu całe fragmenty jakby żywcem wyjęte z
gier RPG, czy planszówek lub filmów Sci-Fi; są też całe połacie zapisów osobistych doświadczeń i
ogólniejszych refleksji nad ludzką kondycją. Odkryć też można zaskakująco dużo zaskakująco
dojrzałych myśli o roli uczuć i czasu w życiu każdego z nas.
Autor nie ukrywa wielkiego czasem dystansu do opisywanej materii, ale często ten dystans
niespodziewanie skraca i wtedy, wychynąwszy spoza literackiej figury, zagląda nam w oczy młody,
wrażliwy człowiek – a więc ktoś, kogo się zupełnie nie spodziewamy, oglądając każdego dnia całe
rzesze takich chudych młodzieńców - na ulicach, w kawiarniach, w naszych domach - z nosami i
oczami wbitymi w ekrany smartfonów, tabletów, komputerów... I pozwala nam się wzruszyć.