Początek był męczący, konstrukcja książki przypomina książki Rachel Abbott, a ponieważ Anna Dereszowska czytała również tamte książki, to skojarzenie może tym zostało wyzwane. Nie przepadam za zwrotami typu "dostrzegłam na dnie oka niepokój ", (dno oka to okulista ogląda) i wolę jak rok (1990) czyta się jak datę a nie jak liczbę... Finał książki ciekawy i zaskakujący. Warto przeczytać.

Czy mógłby ktoś kiedyś powiedzieć autorce, że nie trzeba w co drugim zdaniu dawać metafory? Wiem jak skrzypią drzwi, jakie jest śniadanie czy kartka papieru, litości. Przez te niekończące się porównania książka wymęczyła mnie niesamowicie, mimo naprawdę ciekawej historii. Możnaby ją skrócić spokojnie o 1/3, albo nawet połowę i nic by to nie zmieniło.

Wszystkie książki pani Janiszewskiej biorę w ciemno. Uważam, że Niewybaczalne jest jak dotąd najlepszą pozycją. Toksyczny klimat, zbieranie puzzli oraz rzadka obecnie w literaturze świetna polszczyzna. Czytajmy Janiszewska!

Pani Dereszowska za bardzo się zagrywa, niewspólmiernie do odczytywanego tekstu.

Poprzednie książki autorki, to była petarda, ta to zimne ognie. Przewidywalna dłużyzna, do tego egzaltacja Dereszowskiej mało strawna.

Świetna książka, trzymająca w napięciu i bardzo wciągająca. Lektorzy pierwsza klasa 💪

Przepraszam,że napiszę to w taki sposób ale ta książka jest zajebista!! Podczas czytania zaczęłam wiązać opisana historie z autentyczną która swojego czasu poruszyła mnie do granic możliwości. Naprawdę polecam.

Książka bardzo ciekawa ale momentami pani Dereszowska przesadzała z interpretacją słów , aż ciężko było słuchać.

Początek zniechęcał do słuchania. Chwilami nudny.

Wyamienity kryminal i swietny duet lektorow szkoda ze to juz koniec