Mesela önce rejimi değiştirdi bunlar, diyorum. Sonra, yok diyorum rejim değişikti zaten. Olur mu hiç diyorum. Balolarınız vardı bizim. Bayramlarımız. Rakı leblebi ile kutladığımız. Minik etekli eli bayraklı kızlarımız. Aydınlık suratlı çocuklarımız vardı, diyorum. Yoktu onlar diyorum. Ben var sanıyordum. Hep uzun etekliydi kızlar. Hatim indiriyor baştan beri tüm çocuklar… Hani diyorum köklerimizden bizi kopartmaya çalıştıydılar ya, kopmadık, diyorum. Bağlıyım köklerime. Göbekten ve yürekten ve boyundan. Din ve devlet işlerini birbirine karıştırıyorum. Kafamı karıştırıyorum. Ben bir şeyler karıştırıyorum. ————————————————————Kolay kolay pes etmez küfrü duasından büyük olanlar.

William Faulkner'in "Ses ve Öfke" isimli kitabını hissettirdi. Seslendirme iyi. Ancak kitap beklentimin altında kaldı. Belki de tarzım olmadığı için. Bilemedim. Sevemedim. Ama tamamını dinledim. Netice de emek var. Sağa sola savrulmuş kelimeleri toparlayıp bir çuvala koymuşlar da "Al bunu ayıkla" demişler gibi bir his oluşturdu.

Mine Söğüt’ün ilk romanı Beş Sevim Apartmanı ne kadar güzel ise Gergedan kitabı bir o kadar kötü. Dilde edebi lezzet yok, gazetedeki köşe yazıları gibi. Fikirler çarpıcı ama derinlikten yoksun, adeta slogana dönüşmüş ve kaba bir biçimde okurun gözüne sokuluyor. Üstelik romanın temelini oluşturan aile kötüdür argümanı dayanaksız, yanlış. Aile dağılıyor ama insanlar manyak ya da berbat olduğu için değil, içinde yaşadığımız değişen kültüre uymadığı için dağılıyor. Karakterler karikatürize edilmiş, dört köşeli, derinlikten yoksun. Nedensizce kötüler ya da aptallar. Anlatı derinleşmez, dil lezzetli olmaz, yazarın fikirleri silikleşmez metinde fazla belirgin olursa yazı propagandaya, manifestoya dönüşür. Bozuk bir süt içmişim gibi berbat bir tat bıraktı bu kitap bende.

Diyecek kelime bulamıyorum.

Sırça köşkünden aşağıya tiksintiyle bakıp sözde gözlemleriyle gündemi anlatamamış yazar memleketimiz aydınının kusursuz bir portresini çizmeyi başarmış sadece

Keyifle dinledim ama malesef çoğu yerde sembolizmi anlayamadım.

Yazarın edebi sanat becerilerini Yılmaz Erdoğanvari bayağı kelime oyunlarından öteye taşımasını temenni ediyor, "karanlık iç dünyasını" derinleştirmesini, yavan analojilerle bezeli, buram buram ilk gençlik yıllarına has isyan ve hezeyanlar kokan bu eserden daha iyi işler çıkarmasını, en olmadı her şeyi bir yana bırakıp hınçla bir manifesto yazıp içini dökmesini diliyorum. Ardından arsızca eklemek istiyorum ki, toplumu aynalamak da evet, bir iştir ancak bir birey ve sanatçı olarak sizin durumunuz, malumun ilamına sizin vesile olmanızın duyana etkisi olması gerekliliğidir. Zira sıradan bir kadını Da Vinci Mona Lisa yapar, bir paltodan Gogol Dostoyevski çıkarır. Şahsıma bildiklerimi yazarın bu eseri vasıtasıyla duyunca dimağımda ne gibi devinimler cereyan etti diye soruyorum, cevap kedimden geliyor: kalk da kumu temizle. 

25.03/2024

Buradaki yorumlarla karar vermeyin ,başka kaynaklara da bakın. 1000kitap mesela.

Bayılıyorum bu kadının kalemine