Barış Bıçakçı, Herkes Herkesle Dostmuş Gibi kitabı ile geniş bir okur kitlesiyle "dostmuş gibi olmuştu. Bu uzun hikaye veya küçük roman da onun "ruh akrabalarına" çok iyi gelecek!

Uzaktan ama içten dostluklar için güzel bir mecra, insanın kendine dönmesine omuz veren sağlam bir arkadaş olan radyonun aracılığıyla kesişen yaşantılar var Veciz Sözler'de de. Verilen anahtar kelimeyle veciz sözler "üretilmesini" isteyen bir radyo programının zihinlerde, gönüllerde, içe bakışta açtığı kapılar...

Söylemeye gerek var mı? Bu kitabın da gizli kahramanı: Dostluk... Yeni zamanlarda dostluğu en güzel hikaye eden yazarla karşı karşıyasınız!

Ve dostlukla içiçe, sanki onun bir akrabası gibi: Aşk... Dostluk ve aşkın beklentileri, hayalleri, imaları, vaadleri, hiç "büyük olay"lara ihtiyaç duymadan, güçlü bir roman gerilimi üretiyor Veciz Sözler'de.

Mustafa Arslantunalı Virgül'de Barış Bıçakçı'nın ilk kitabının dili ekonomik ve zarafetle kullanışından bahsederken, şöyle demişti: "... bir 'ilk kitap' değil bu. Olsa olsa, zamanla kazanılan yumuşaklığa zaten erişmiş bir yazarın ilk kitabı."

Veciz Sözler, işte böyle bir yazarın, -daha da olgunlaşmış!- ikinci kitabı...