Çocuk haklarının sadece çocuk istismarı vakalarından sonra ve "Çocuk susar, sen susma" gibi yanlış söylemlerle konuşuluyor olması, bu hak mücadelesine nasıl zarar veriyor? Çocukların toplum içinde yetişkinlerle temas ettikleri alanın giderek azaldığı bu tasarımı nasıl değiştirebiliriz? Çocuk haklarının feminizmdeki yeri nedir? Çocuk istismarıyla mücadele etmek isteyen yetişkinler, çocuklarla kendi ilişkilerini gözden geçirmeye hazır mı? Feminist Eksen'in bu bölümünde Elif Doğan ve insan hakları alanında kalıcı, sürdürülebilir çalışmalar yapan Hümanist Büro'nun kurucularından avukat Seda Akço bu konuları masaya yatırıyorlar. Ve soruyorlar: Çocuk haklarının ilerlemesi demek, yetişkinliğin gerilemesi demek. Buna hazır mıyız?