Gidenler, gidenlerin geride bıraktığı eşyalar, kalanlar, kediler… İçilen son çaylar, başka bir hayatın gölgesinde yaşamaktan kurtulamayanlar, sonu getirilemeyen sevgiler… Depremler, çatırdayan aileler, terk edilen evler… Babalar, “görüşürüz” vaatlerine mahkûm edilmiş tükenmişlikler… Anneler, kardeşler ve çiçekler… Yalnızlıklar… Ama en çok her şeye inat küçücük anlara kök salan görkemsiz mutluluklar…

Melisa Kesmez evlerin içinde, odaların arasında usul usul dolaşırken, bir ayna tutuyor hayata: Hayatın kuytularını, o kuytularda yan yana yeşeren neşe ve kederi gösteren bir ayna. Nohut Oda, incecik sızıların, tatlı gülümseyişlerin kitabı…

Kısaca kitaptaki öykülerin konuları ise;

1.Kalanlar: Bu öyküde, giden birinin ardından geride kalanın artık birlikte olmadıkları o evde yaşadığı sıkışmışlığı ve hissettiklerini güzel betimlemeler eşliğinde okuyoruz.

2.Son Bir Çay: Bu öyküde ise ilişkinin içerisine sıkışmış bir kadının yıllar sonra sevdiği adamla yüzleşmesi ve gidebilmek için, içinde yaşadığı duygu fırtınalarını görüyoruz.

3.Annemin Çadırı: Küçük bir kızın ağzından anlatılan bu hikayede ise, deprem sonrası çadırını alıp evden giden annesinin, babası ile olan ilişkilerindeki sıkışmışlığa ve sorgulamaya şahit oluyoruz.

4.Görüşürüz: Bu hikayede, yıllar önce evi terk eden babası ile olan ilişkisini, bir rüya sonrası yeni baştan sorgulayan bir kadının duygu geçişlerini onunla birlikte yaşıyoruz.

5.Kız Kardeşim Handan: Diğer hikayelerden biraz daha uzun olan bu sonuncu hikayede, annesini kaybettikten sonra farklı şekilde hayata tutunmaya çalışan iki kız kardeşin çabasını görüyoruz.