Dit boek toont helder hoe een jong mens tot dit eind kan komen. Marcel Langedijk beschrijft de gang van zaken helder, wisselt zijn verhaal af met fragmenten uit een dagboek van Mark. Zoals Marcel zegt is het rauw zonder franje. Het toont hoe de familie van ontkenning, rouw uiteindelijk berusting vindt. En misschien zelfs begrip voor hun zoon, hun broer, Mark was ziek, zo ziek dat niemand meer wist hoe hem te helpen.Interessant is ook hoe Marcel reageert op de mensen die op dit leed veroordelend hebben gereageerd. En één vraag blijft, hoe goed leer je iemand ooit kennen? Waarom durven we vaak de mensen die ons het dichtstbij staan niet echt in onze ziel te laten kijken?Het boek is een persoonlijk verhaal over het verliezen van een dierbare: het ongeloof, de herinneringen, het verdriet, het afscheid, maar ook de vraag: hoe goed ken je iemand eigenlijk?

Rauw en eerlijk ! Verplicht leesvoer voor iedere tegenstander van euthanasie!

Heb gemengde gevoelens over dit boek. Het grootste deel van het boek gaat op aan geklaag over zijn broer. Pas aan het einde van het boek vraagt de auteur zich af waarom zijn broer zich zo gedroeg. Pas dan trekt hij de conclusie dat alcoholgebruik niet het eigenlijke probleem was maar angst en depressie. Maar waarom zijn broer angstig en depressief was, daarover leren we niets. De auteur is heel stellig over hun jeugd, die was gelukkig. Ik vraag mij af of de broer dit ook zo ervaren heeft?

Leuk boek om te luisteren. Al had ik wel wat meer over z’n broer willen weten. Wat er in z’n hoofd omging.

rauw,puur,integer,verschrikkelijk om je geliefde zo te moeten verliezen opgetekend door z'n broer ,warm met een vleugje humor

Wat een prachtig ingrijpend boek, en echt heel erg goed voorgelezen. Ik begrijp het helemaal, het hele verhaal, de keuze om er (in dit geval) een einde aan te willen maken en hoe dit gezin daarmee om is gegaan.... Heel krachtig. Wat naar dat zoveel mensen wereldwijd hierover struikelen, waarom vindt iedereen toch dat een mens lang moet leven en door moet gaan? Soms is genoeg gewoon genoeg. Soms ben je ongeneeslijk ziek en is dit de meest menselijke oplossing.

Het is natuurlijk een afschuwelijke situatie, maar ik vond het toch minder geslaagd opgeschreven.

Ik vind Mark een held om deze keus te maken. Hij doet dit uit liefde voor zichzelf maar ook voor de nabestaande. Mooi geschreven, heerlijke humor!

Geweldig mooi eerlijk boek

Verdrietig verhaal met nuchtere humor tussendoor