Het is goed voorgelezen, maar er zit geen vaart in. Toen na 1 uur 44 "pluisjes uit andermans navel verwijderen" zelfs als liefhebberij werd omschreven, was ik er wel klaar mee. Ik had nog steeds geen idee waar het heen ging.

Ik vind het een goed verhaal. Het geeft inzicht in de belevingswereld van een persoon die zeer dicht bij iemand met zulke grote psychische problemen kampt. Met de helft aan woorden zou hetzelfde verhaal echter ook goed te vertellen zijn. Het duurde dan ook te lang. Wel uitgeluisterd, maar ik was blij toen het afgelopen was.

Mindblowing omdat het op een thrillerachtige manier een intieme inkijk geeft in het samenleven met iemand met een bipolaire stoornis. Knap gedaan, ook omdat het eveneens de zwakte van de partner belicht. Het doorschieten in de zorg, het publiek maken van de problemen die je tegenkomt, het soms vergeten van de belangen van de ander en omstanders. Niet alleen een knappe thriller, ook een goed geschreven roman met rake beelden en stevige structuur. Alle complimenten ook voor Willemijn de Vries, die ‘Ik ben er niet’ met veel inleving voorleest.

Indrukwekkende beschrijving. Ik wer 8n de GGZ maar zelfs als je het probeert kan je je niet voorstellen hoe dit voor een partner is

Herhalend, claustrofobisch en zeker 200 pagina’s te lang

29 hoofdstukken doorgeworsteld....en afgezien van de overige 51😰. Heel erg langdradig, je kunt rustig wat hoodstukken overslaan. Gestopt, er zijn nog zoveel mooie boeken..

Wat een geweldig boek is dit. Lize schrijft echt heel goed, alles is heel goed doordacht en klopt. Lize is ongetwijfeld een heel intelligent persoon die zeer associatief denkt. Jammer dat het uit is.

Ja, een psychose is mensonterend. De wereld waarin iemand denkt te leven is niet die waar wij ons bevinden. Wat een goed en goed geschreven boek!!!

In en in triest verhaal. Geloofwaardig en eerlijk. De beeldend mooie gedetailleerde beschrijvingen van zowel het tastbare, zichtbare, waarneembare, als de psyche, het gevoelsleven, de ongrijpbare, maar daardoor niet minder aanwezige, diepe roerselen van de ziel, en veel, vaak prachtige, doch immer treffende metaforen werken zalvend, als ‘verzachtende omstandigheden’ voor de uitgestrekte, eindeloze verlatenheid, de verstilde eenzaamheid veroorzaakt door het leed van dat te missen dat er nog lijkt te zijn

Bijzondere tweede roman van Spit. Zij weet alle hoofdpersonen aannemelijk te maken. Je moet je er wel aan overgeven maar met Willemijn de Vries als voorlezer is dat voor mij geen probleem.