Genialne studium szaleństwa i upadku jednostki wybitniej? Bynajmniej. Raczej historia głupca, przepełnionego bezpodstawną dumą i brakiem rozsądku. Droga do upodlenia i nędzy na własne życzenie, ale może i rzeczywiście, możemy nazwać go prekursorem wszelkiej maści cierpiętników, oskarżających świat o swoje własne nieróbstwo. Meh. Napisana dobrym językiem, byłaby o wiele lepszą książką, gdyby przedstawiała historię innego, mniej irytującego bohatera.

Bardzo ambitna literatura. Polecam

„Głód upoił mnie”.

To pozycja, która wymyka się ocenom. Słucha się, niczym spowiedzi szaleńca, ale chyba szaleństwo m in jest tematem książki. Trzeba do niej wracać!

Ta książka idealnie opisuje proces "staczania się" człowieka w miarę ustabilizowanego finansowo, do biedaka, który ciągle głoduje. Główny bohater może wydawać się irytujący, przez swoją wielką dumę, jednak uważam, że dzięki temu książka jest jeszcze bardziej drastyczna i "uderza" w słuchacza. Opisuje ona historię człowieka- zadufanego w sobie, który stara się manipulować swoim własnym umysłem, by tylko nadal, pozostać osobą zachowującą się z klasą, jednocześnie tracąc umiejętność racjonalnego myślenia.

Mniej wartościowe niż się spodziewałem, ale ciekawe w kilku aspektach szaleństwa i ignorancji rzeczywistości

Sugestywny opis głodu z tamtych lat. Oby nam się nie przydarzył.