Taka sobie książka, nudna zwłaszcza w środkowej części.Pod względem logiki totalne dno, autorce przydałby się korepetycje z fizyki, może wtedy byłoby mniej logicznych błędów.

Szczerze polecam

Pierwsza książka, przez którą zarwałam noc. I pomyśleć, że prawie zrezygnowałam z autorki po Alfie1 za 'babskie pisanie'! Tu mnie wciągnęło!

Taki trochę harlequin w kosmosie. Niezbyt wciągający jak dla mnie, chociaż sama konwencja prowokująca. Plus za lektora

Początek taki sobie, ale dalej jest wciągający

Napisana jak dla dzieci, przecztrana jak dla dzieci ale jednak nie dla dzieci. Szkoda że nie napisana od nowa przed wydaniem.

Jestem mile zaskoczony fajny tytuł

Bardzo ciekawa pozycja. Przyjemnie sie słucha Pani Ani. Może trochę za szybko pewne rzeczy sie wyjaśniają nie mniej warto przeczytac/ posłuchać

Próbowałem wcześniej Ognisty Pył pani Adrianny. Poddałem się w 1/3. O Onkalocie tyle dobrych opini widziałem, pomyślałem, spróbuję dać Autorce jeszcze jedna szansę. Niestety jest podobnie. Gdyby to przenieść do świata fantasy, to może dałoby się czytać. Niestety tutaj w świecie SF to jest totalne nieporozumienie. Totalny chaos i brak logiki w podróżowaniu w kosmosie i zagadkowe odległości. Opis bitwy kosmicznej to wielka porażka. A potem podobny motyw co w Ognistym Pyle: straszny, wielki Obcy, w którym jakoś zapewne zaraz się bohaterka zacznie zakochiwać, oboje uwięzieni na pustej planecie. Oprócz braku logiki, najbardziej denerwują mnie dziwaczne słowa, jakby Autorka uważała, że użycie mądrych słów uczyni jej książkę „mądrzejszą”. Nie. Nie uczyni. Na przykład zamiast marszu wzdłuż lasu jest PEREGRYNACJA! Zamiast rozmawiania jest „perorowanie”. Zamiast kąpieli jest „ablucja”. Byłoby to akceptowalne, gdyby książka traktowała to wszystko z humorem z dystansem.

Słabe, słabe, słabe jakby napisane przez kilku autorów lub przez jednego tylko na niezłym kacu.