Pomysł fajny, ale całość z trudem da się przetrwać do końca... Język opowieści w charakterze swym mocno "maturalny" poprawny i poukładany niestety bez polotu, (coś jak dialogi z "m jak miłość" przy czym częste wulgaryzmy niewiele tu zmieniaja). Postaci ciekawie naszkicowane (jeśli mowa o demonach) momentami nawt zabawne za to istoty ludzkie płaskie i bez charakteru, nawet bohater główny jest jednowymiarowy, wręcz prostacki. W zamyśle miało być to chyba skrzyżowanie Clinta Eastwooda z Sherlockiem Holmesem a wyszedł taki Janusz Egorcysta, no i te seksualne fantazje autora... całość sprawia trochę wrażenie jakiejś afirmatywnej terapii leczącej młodzieńcze kompleksy. Chciałbym posłuchać historii z tego uniwersum, ale nie w tej formie...

Im dalej tym słabiej. Sam pomysł super, demony świetne. Główny bohater do bani.Te wulgarne sekso scenki i ero prztyczki można było wcisnąć w nieco inny sposób. Gdyby nie one słowiański duch na pewno dałby radę. Książka zdecydowanie nie dla młodzieży i w żaden sposób edukacyjna.

5 gwiazdek za tematykę, brakuje mi takich pozycji.Klimat trochę jak w Kronikach Żelaznego Druida. Polecam fanom słowiański klimatów!Opowiadania nie są jakieś wybitne lecz bardzo miło się słucha.Lektor bardzo dobry!

Dziękuję za tą pozycję, pomogła mi w moim furror poeticus

Początek książki wydawał się nudny, alepo przebrnięciu, opowiadania tak wciągają, że chce się tylko więcej 😊😁

Folklor wpleciony we współczesność. Majstersztyk!

Bardzo ciekawa! Jeśli ktoś nie zna mitologii słowiańskiej to ma okazję zacząć przygodę z tą tematyką. Polecam!

Początek mnie nie porwał, ale szybko się rozkręciło i teraz mogę serdecznie polecić, naprawdę dobra pozycja ze słowiańskiego ogródka.

Fajnie się słuchało polecam miłośnika słowiańskich klimatów

Opowiadania rozszerzajace świat Powiernika I dające nam wgląd w jego pracę, miły dodatek do fabuły w powieściach, choc czasami - jak pierwsze opowiadanie - brzmią niczym niemalże szkolne wypracowania, zbyt poprawne I sztampowe. Jednak nie wszystkie takie są, zdarzają się bardzo dowcipne ( Wampir, Srrzygoń), albo bardzo ostre (Północnica), czy zmuszajăce do myślenia perełki.Lektor daje radę, świetnie wciela się w Stwory, ale w pozostałych przypadkach jest troche zbyt jednolity, tak ze w dialogach gubiłam się czesto, co kto mówi.