Styl wypowiedzi nieco sztuczny, hiperpoprawne zdania kujona piszącego rozprawkę maturalną. Autor niekoniecznie powinien sam czytać - podobny efekt sztucznej poprawności wymowy.

Książka zakończyła się historią córki autora która opowiadała jak sikała do wykopanej dziury w piasku. Autor ma duży potencjał do ciekawego opisania stanów Zjednoczonych, niestety w książce zbyt często go nie wykorzystuje. Opisanych jest 8 stanow z punktu widzenia autora i jego dwójki nastoletnich dzieci. Każdy rozdział zawiera przepis na potrawę z danego stanu i anegdoty dzieci. Te dwie ostatnie były dla mnie męką w przypadku słuchania książki. Przepisy w formie słuchanej są nie trafione, w książkowej jak najbardziej. Opowieści dzieci są infantylne, irytujące i zbędne. Syn Pana wrony ma głos przed mutacja i duka, nieprzyjemnie się tego słucha. Autor większą część książki opowiada o swoich przygodach i spotkaniach które miał w roli reportera. Takie wtrącenia są w porządku raz na jakiś czas, natomiast tutaj odczułem że opisywanie Stanów jest tylko pretekstem do opisywania swojego życia. Żałuję że poświęciłem czas na tą książkę. To nie książka o USA, a o autorze. Nie polecam.

Po przesłuchaniu sześciu rozdziałów miałem wrażenie że to książka kucharska w stylu Makłowicza. Autor czyta za szybko, tak jakby wchodził na antene z krótką relacją reporterską. Na dłuższą metę dla mne bardzo męczące

Nie porwala mnie ta lektura. Lepiej byłoby gdyby lektorem nie był sam autor. Cały czas czułam, że oglądam tv. To co jest do zniesienia w tv w krótkiej relacji, nie bardzo sprawdziło się przy słuchaniu audiobooka.

Książka nie jest ani przewodnikiem ani ciekawa opowieścią o stanach tylko pamiętnikiem który mogłaby chcieć przeczytać babcia. Wypowiedzi dzieci nic nie wnoszą, zwłaszcza tego chłopca, który kiedyś z dużym zażenowaniem będzie tego słuchał. Duzo historii przechwałkowych z pracy dziennikarza, niby autor nie lubi muzem ale opowiada głównie o nich, te historie kulinarne... Masakra

Generalnie niezły materiał. TVN ze swoją filozofią objawia się w pełnej krasie dopiero w ostatnim rozdziale.

Książka ciekawa, głos Pana Wrony miły i dobrze się go słucha, niestety gdy tylko jego dzieci zaczynają czytać książkę, nie da się tego słuchać, strasznie męczące, sztuczne wypowiedzi. Profesjonalny lektor o wiele lepiej by się sprawdził.

Tragedia, kilka ciekawostek przemieszanych z książka kulinarna i masa beznadziejnych anegdot rodzinnych.

Komentarze dzieci przerzucałam, przepisy spoko, ale raczej nigdy z nich nie skorzystam :p mimo wszystko wiele ciekawych faktów i miły głos Pana Wrony

Świetna książka, super się słuchało, momentami wróciłly wspomnienia z miejsc w których byłem,i co ciekawe, odbierałem je podobnie jak autor. Byłoby 5 gwiazdek, gdyby nie wstawki w końcówce o Floydzie. W tym szaleństwie robienia z niego świętego, zapominacie że przede wszystkim był ćpunem, kryminalistą, a we krwi w chwili śmierci miał tablicę mendelejewa. A kwestia wyplaty odszkodowań za czasy niewolnictwa, już w ogóle powaliła mnie na łopatki. Czemu nie jestem zdziwiony, że 80% murzynów chce tych odszkodowań 😂 Majka, młoda damo, z wiekiem przekonasz się, że nie wszystko jest, nomen omen, białe czy czarne. "Black lives matters nie jest ruchem politycznym" 😂😂😂