Dostoyevski boşuna büyük yazar değil insanlığın evrimini bir düşle özetliyor

Mükemmel bir öyküydü, dönüp dönüp dinlenecek her dinlemede yeni şeyler keşfedilecek cinsten.

Dostoyevski kitaplarini neden bu kadar begendigimin cevabını buldurdu bana bu öykü... Kendiniz kadar başkalarını da severseniz daha güzel bir dünya olabilir bu dünya...

“Suç ve Ceza” ve diğer hayran olduğumuz Dostoyevski kitapları bir yapıysa, bu kitap kesinlikle onların temellerini oluşturuyor.

Dostoyevski’nin bütün felsefesini tek bir eserde öğrenmek mümkünmüş, bu hikayeyi dinledikten sonra anladım. Neredeyse bütün kitaplarını okumuş biri olarak bu hikayesini hiç bilmiyordum, büyük kayıpmış. Muhakkak öneririm.

Bugüne ne kadar neden okumadım, neden dinlemedim dediğim bir kitap oldu. Ruhunuzu ödünç alıyor, sonra tekrar bedeninize geri koyuyor gibi bir hisle sonlanıyor. Keyifli okumalar.

Şeytan dünyaya inmiş ve kötülüğü getirmiştir. Şeytanla karşılaşana dek insan yalan, kötülük ve vahşetten bihaberdi. Düşünde gördüğü ve mahvettiği cenneti dünya olarak düşündüm. Insan kirlendi ve temiz haline dönemedi. Yine de herşey yokolana dek umut vardı. O cennete tekrar kavuşma umudu.

Sonunu bekleyin! En iyi kitaplarınız arasında yer alacaktır.

“Yaşam bilgisi yaşamın kendisinden, mutluluğun tanımı mutluluğun kendisinden daha önemlidir. İşte asıl bu tür dogmalarla savaşmak gerekir.”

Bir yazar bana yazılmamış hiçbir konu ve söz aslında kalmadı demişti. Ama 150 yıl önce Dostoyevsky insanı yazdığında , onu bugün de okumak yine güzel, yine tüyler ürpertici. Çünkü insan aynı. Ve dönüp durup aynı hataları yapıyor. O yüzden yazılmis sözleri yeniden yeniden yazmak, ve onları insanoğlunun beynine kazımak hep çok değerli. Teşekkür ederim....