Leuk om te lezen voor nostalgische redenen, maar daar houdt het bij op: geen enkele twintiger praat zoals Rosa en haar vrienden, eetstoornissen worden veel te licht opgevat, drugs worden verheerlijkt, en dan wil ik nog niet eens beginnen over opvattingen over abortus in dit boek. Heel vreemd verhaal.

Als trouwe hoe-overleef-ik-lezer keek ik enorm uit naar dit boek. Rosa als volwassene, die aanloopt tegen de dingen waar een gemiddelde twintiger ook mee dealt. Helaas slaat de toon van het boek de plank mis. Naast het feit dat de tijdslijn niet klopt (als rosa in 1998 naar de middelbare school ging, is ze in 2023 geen 25), hebben alle hoofdpersonen zo veel en zulke grote problemen, dat je je afvraagt wat ze francine hebben aangedaan om dit te verdienen. Het is te veel in 1 boek. Verder is het taalgebruik ontzettend kinderlijk: waar de verwachting lag dat dit een boek zou zijn dat op de tieners van toen, en de twintigers van nu zou zijn gericht, is het niveau nog steeds alsof het geschreven is voor een kind van 12 tot 14. Na 3.5 uur heb ik het boek stopgezet, omdat het te cringy was om door te luisteren. Was je een hoe overleef ik-fan? Luister dit boek dan niet, zodat je goede herinneringen niet worden verpest. Overigens wel pluspunten voor Barbara sloesen, superfijne voorleesstem!

Nostalgisch, net als de schrijfstijl. Dit boek leest als kinderboek, niet als roman voor volwassenen. Jammer, aangezien de HOI-generatie onderhand volwassen is. De thema's zijn relevant en herkenbaar voor 20'ers, maar het verhaal is ongeloofwaardig en voorspelbaar. De personages hebben veel problemen, maar blijven oppervlakkig.

Een lief en boeiend verhaal, vooral vanaf het moment dat de boel een beetje loskomt. Ik ergerde me er wel aan dat er geen snars klopt van de tijdlijn. Rosa was puber in de jaren '0 maar is nu 25. Ik snap dat de schrijfster dat een interessante levensfase vond, maar in een verhaal dat veel gaat over generatiespecifieke dingen (de 25-jarigen van nu zijn geen millennials), en met veel verwijzingen naar recente actualiteiten, stoorde het me wel. Qua thematiek en (persoonlijke) problematiek is het wel een mooi en veelzijdig verhaal, al vond ik de manier waarop abortus behandeld werd net wat jammer. Het einde is heel wholesome.

Wat een geweldig idee om Barbara sloesen dit te laten inspreken

Fantastisch boek. Vanuit de psychologen stoel vind ik de achtergrond van de personages niet overdreven of stereotyperend, maar juist een goede en diverse afspiegeling van waar de jongvolwassenen mee dealen op het moment. Ook is vermijden en verdoven van emoties een groot onderwerp in het boek, waar veel hedendaagse mentale problemen vandaan komen. In een tijd waar burn-out bijna de nummer 1 volksziekte is, kan dit boek ons wellicht wat meer richting geven. Meer doen vanuit autonomie, emoties in de ogen kijken, jezelf trouw blijven in de bedrukkende ‘norm’ van de massa.

Ik moet dit boek luisteren voor mijn studie, maar ik ga er met moeite doorheen.Als kind was ik echter dol op haar “hoe overleef ik “ boeken.De personages zijn cliché en stereotyperend.Alles blijft oppervlakkig..Daarnaast vind ik het eerder een boek voor meiden eind tienerjaren en niet voor dertigers.Leuk initiatief, maar een no voor mij.

Leuk om weer over Rosa te lezen. Jammer vind ik dat de ‘problematiek’ op mij onrealistisch overkomt.

Nogal kinderlijke toon en clichématige personages. Viel tegen

Allemaal jeugdsentiment komt weer boven in combinatie met allemaal toepasselijke survivaltips, geweldig!