Nermin Yıldırım yazsın, Deniz Yüce Başarır okusun, biz dinleyelim, içimize işlesin. Nokta!

Kitabın basitçe düşünüldüğünde “Habersizce çekip giden kocasını bulmak için peşinden giden kadının hikayesi” gibi bir konusu olsa da, yazar aradaki insan portrelerini, her birinin beynine girerek öyle iyi tasvir etmiş ki, kitabın sonunda kayıp kocanın bulunup bulunmamasını merak bile etmiyorsunuz. Birbirinden çok uzak karakterleri böylesine eşsiz çizebilmek için sadece hayal gücünün yetebileceğine inanası gelmiyor insanın. Bu kitabı bitirdiğimde, yazarın beynine girmek ve orada neler olup bittiğini görme içgüdüsüne kapıldım. Ya da gerçekçi olarak en azından elini sıkıp tebrik edesim geldi. Uzun görünse de bir solukta dinleyeceğinize eminim ✌️

Çok uzun karakter tahlilleri ve gereksiz karakterlerin uzun bölümleri var. Kitap kalın olsun diye araya serpiştirilmiş gibi.... başladım ve yarım bırakmamak için devam ettim.. emeğine sağlık ama zorlama sanki...

Perihan ve Bünyamin’in bölümleri çıkarılıp kitap ana karakterler örgüsünde daha dinamik ve daha sürükleyici olabilirmiş. Perihan, Bülent ve Veysel’in bölümlerini atlayarak dinledim Bünyamin’i hiç dinlemedim... Bu karakterler ve iç dünyalarının anlatımı sırf kitap daha kalın olsun çabadı gibi geldi bana

ilk romaninda aile kavraminin nasil bir yuk oldugu uzerine metinler kurgulanirken, bu eserde tam tersi bir motivasyonun oldugunu gormekteyiz. Bu yonuyle bildigi sularin disina cikan yazarimizin emegini kiymetli bulmaktayim. Dilinde belli bir gelisim gozlenmekle beraber hala cesitlenmedigini ve derdini benzer imgelerle anlatmaya devam ettigini soylemek mumkun.Yazar bu eserinde olaylari farkli karakterlerin agzindan anlatmaya calisarak kendisi icin de yeni olan bir teknige basvurmakta. Fakat tum bu anlaticilara, olaylari ayni uslupla anlattirdiginiz anda eserle kurdugunuz bag sakatlanabiliyor. Yazarin anlaticilari degistirirken, beraberinde rolunu de degistiremeyisi yazarlik anlaminda hala sikintilar cektigini gostermektedir. ilk kitabinda kullandigi bazi metaforlarin ("perdeler gebe kadinlar gibi sisip sisip iniyordu") bu kitapta da tekrarlanmasi, yazarliginin besin alanlarinin genislemesi gerektigine isaret etmekte. Ve tabii ki ruya defterinin bir turlu okunmama meselesi..

Kitabı dinlerken aşırı derecede sıkıldım o kadar ayrıntıya girmiş ki betimleme sevdiğim halde hiç sarmadı. Sırf yarım bırakamak için dinledim. Nermin yıldırım'ı çok merak ediyordum hevesle başladım ama sanırım tarzı bana göre değil.kitap boyunca rüyalarla ilgili farklı bir şeyler aradım ama sadece tutulan ve detayına girilmeyen bir defter var ortada karakterin ne yazdığına neden yazdığına hiç değinilmemiş konu çok güzel ama anlatımı daha iyi olabilirdi.

Çok geç tanıştığım Nermin Yıldırım’ın okuduğum ikinci kitabı. Artık kendisinin müthiş bir hayranıyım. Geçmişle hesaplaşmadan geleceğe huzurla bakılanayacağı gerçeği, müthiş kurgulanmış karakterler ve sarsıcı hikayelerle bezenmiş. Özellikle de Deniz Yüce Başarır’ın güzel anlatımıyla harika bir roman...

Zaten yazım dili şahane ama bu kitabın kurgusu cidden çok iyi. Edebiyatın içinde erimiş derin bir matematik var 😌Nermin Yıldırım’ın tüm kitaplarını okumayı hedefliyorum 😌

Fena değil üst üste 3 . Nermin Yıldırım kitabını dinleyişim konu güzel fakat gereğinden çok fazla uzatılmış ara ara gerçek hikayeden çok fazla kopukluklar var ..

İsraf etmemek için çabaladım ve bitirdim. Oldukça sıkıcı ve çok gereksiz detaylarla dolu bir kitap. Ana konudan o kadar uzaklaşıyorki kitabın sonunda ana konuya bağlanıyor. Kitap kalın olsun diye çabalanmış sanırım. He bide “Almaç” nedir allasen, o kadar irrite edici ki..