ह्रदयस्पर्शी...निसर्ग + माणूस + संवेदना

Really inspiring and informative.

अप्रतिमप्रवास

👌👌👌

Nice narration

सहज सोप्या भाषेतील सुंदर पुस्तक

Very Good 👌

अप्रतिम लेखन, वाचन

ऐकावं असं काही... जरा वेगळं वाटलं म्हणून हे पुस्तक ऐकायला घेतलं....शिक्षक फॅमिलीतील मुलगा असल्याने एकंदरीतच त्या पेशाबद्दल आदर कुतूहल आणि प्रेम आहे...गो.ना.मुनघाटे सरांचं हे पुस्तक मनाला खूपच भावलं... शाळेसाठीचा पहिला दिवस ते निवृत्ती पश्चात त्यांच्याच विद्यार्थ्याला मिळालेला राष्ट्रपती पुरस्कार...असा त्यांचा जीवनप्रवास आपल्या मनाला स्पर्शून जातो... आदिवासी जीवनाबद्दल त्यांची संस्कृती सण आणि सामाजिक जीवन याबद्दल अनभिज्ञ असणाऱ्या आपल्यासारख्यांना आदिवासी जीवनाचं सुरेख दर्शन घडवते... तिथली मुलं...त्यांच्या गमती जमाती...शिकार...सहल आणि तळ्याजवळील "जय बोलेनाथ" ची गमंत...मुलांचा भाबडेपणा निरागसपणा बरोबर जंगलाची जाण आणि निर्सगाचे भान असल्याचे आपल्या लक्षात येते.. मडगु पाटील...यांच्या उल्लेखाशिवाय हे पुस्तक आणि ती शाळा झालीच नसती...सरांचे ते मित्र आणि मार्गदर्शक...त्यांच्याकडून आपल्यालाही बरंच काही शिकायला मिळतं...विविध प्रसंगातून त्यांचा स्वभाव उलगडत जातो...शाळेच्या इमारतीसाठी स्वतःची जागा विकणे असो वा गावातल्या मुलीची वरात परत जाऊ नये म्हणून स्वतःच्या हातातील अंगठी काढून देण्याचा प्रसंग असो वा नागोशे गुरुजींच्या जमिनीवरील सुटकेचा प्रसंग असो...आपल्याला ते कळत जातात... आदिवासी हे निसर्गाच्या खूप जवळ असतात...त्यांच्या पोशाखापासून ते वागण्यातून ते जाणवतं...आपण स्वतःला शिक्षित व सुधारलेले म्हणवतो पण निसर्गाला आपण नुसते ओरबाडत असतो...या उलट मिळेल ते खावं...नाही मिळालं तर उपाशी राहावं...त्याच दुःखही नाही आणि देहभान विसरून नाचावं.. असं सर्व काही असणारं हे पुस्तक एका वेगळ्याच विश्वाची सफर घडवतं..त्याबद्दल मुनघाटे सरांचे आभार!राजकुमार तांगडे यांचं अभिवाचन अप्रतिम👌👌👌

सुंदर