മൂന്നു പ്രാവശ്യം "ഖസാക്കിന്റെ ഇതിഹാസം" വായിച്ചു കഴിഞ്ഞ ഒരാളായി ഒരു കേൾവിക്ക് മുന്നിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഒരു വായനയിലും കൈവരാത്തത്ര ജീവനോടെ ഓരോ ഖസാക്കുകാരനും ആത്മാവിനെ ബന്ധനത്തിലാക്കുന്നു.ജൈവപരമ്പരയുടെ വേരുകളോളം ചെന്നു തൊട്ടുവിളിക്കുന്ന, ചെതലിയുടെ താഴ്‌വാരങ്ങളിൽ വിലയം ചെയ്ത ജീവിതങ്ങൾ, ഏതു പാഴ് വിത്തിനെയും മുളപ്പിക്കുന്ന ഈർപ്പം മുറ്റിയ മണ്ണു പോലെ പശിമയാർന്നൊരു ശബ്ദത്തിൽ ഏറ്റവും പകരം വയ്ക്കാനില്ലാത്ത ഒരു അനുഭവമായി!

ഇനി ഒരു ജന്മം ഉണ്ടെങ്കിൽ ഖസാക്കിൽ ജനിക്കണം. കൂമൻകാവിലെ ബലിഷ്ടകായന്മാരായ അരയാലുകളിൽ ഒന്നിന്റെ ഇലയായി ജനിക്കണം.! ചെതലി മലയെ തഴുകിയെത്തുന്ന കുളിർകാറ്റിന്റെ കരസ്പർശങ്ങളേറ്റ് ഒരായിരം കൊല്ലം അങ്ങനെ ചാഞ്ചാടി കളിക്കണം..എന്നെങ്കിലും ഒരുനാൾ ഞെട്ടറ്റു താഴെ വീണാലും അത് ഖസാക്കിന്റെ മണ്ണിൽ അലിഞ്ഞുചേരുവാനുള്ള പ്രയാണമാണെന്ന വിശ്വാസത്തിൽ ജീവിക്കാമല്ലോ..!!©

😍🙏

ഒരു കാലഘട്ടത്തിന്റെ ചിന്തകളിലൂടെ ജീവിതങ്ങളിൽ കൂടി അലഞ്ഞു നടന്നുവരുന്ന ഒരു അനുഭവം.. മനസ്സിൽ കണ്ടും അനുഭവിച്ചും ഒരുമിച്ച് നടന്നും ഇരുന്നും ശാന്തമായി അത് ജീവിതത്തോട് ചേർന്ന് നിൽക്കുന്നു...

എത്രവട്ടം വായിച്ചെന്ന് അറിയില്ല.. ഖസാക്കിന്റെ മണ്ണിലിരുന്ന് തന്നെ എത്രയോ വട്ടം.. വായനയ്ക്കിടയിൽ ഞാറ്റുപുരമുറ്റത്ത്‌ മഴ പെയ്ത ഓർമ്മയാണു അവസാന വായന.. പിന്നെ ദാ ഇങ്ങനെയാ കേൾക്കുന്നത്‌.. ഗംഭീര അവതരണം.. വിജയൻ സ്മാരകത്തിന്റെ ചുമതലക്കാരനായി 3 വർഷം ഇരുന്നതെല്ലാം ഓർമ്മ വന്നു.. നന്ദി..

പ്രിയപ്പെട്ട ഖസാക്കിന്, രവിക്ക്, അപ്പുകിളിക്ക്, അല്ലപിച്ച മൊള്ളകയ്ക്ക്, കുഞ്ഞു ആമിനയ്ക്ക്, മയിമുനയ്ക്ക്, പദ്മയ്ക്ക്, നയ്ജമാലിക്ക്, ഈ നോവലേഴുതിയ ഓ വി വിജയന്.......... ❤️

വായനക്കാരന്റ ചിന്താ ശേഷിയെ പരിധികളില്ലാത്ത ഉണർത്തുന്ന മഹത്തായ കൃതി . പല വർണങ്ങൾ മനസിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു. പത്താം തരത്തിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് പാതി വഴിയിൽ ഉപേക്ഷിച്ചത് ചിന്താ ശേഷി വളരാത്തതിനാൽ ആയിരിക്കാം.

ആധുനികതയുടെ അമോഘ വർഷം നോവലിന്റെ പ്രത്യേകയാണ്. നോവൽ ശില്പം കഴിഞ്ഞ വായനയിൽ നിന്നും വ്യതിരിക്തത അനുഭവപ്പെടുമ്പോഴും വായന തുടരുന്നതിന് നിർബ്ബന്ധിക്കപ്പെടുന്നു. ദാമോദർ രാധാകൃഷ്ണന് മണ്ണിൽ കതിർന്ന നന്ദി

🥰😍

തിരികെ പോരാമെന്ന് ഉറപ്പുണ്ടേൽ മാത്രം ഖസാക്കിലേക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെല്ലുക